Zagadnienia : Znaki chromatyczne w różnych oktawach
t. 433
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W A notacja znaków chromatycznych jest w tym takcie niedokładna:
Potrzebne znaki dodano już w Wn1 (→Wf), przeoczono jednak przed dolną nutą oktawy l.r. na początku taktu. Poprawny zapis prezentują Wa i Wn2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty |
|
t. 434-435
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf nie ma podwyższającego d2 na dis2 w t. 434 ani d1 na dis1 w t. 435. Pierwszy z tych znaków formalnie nie jest potrzebny ze względu na błędny zapis seksty na początku taktu, toteż uzupełniono go dopiero w Wn3 i Wa2 (→Wa3) wraz z poprawką tego błędu. Znak w t. 435 dodano od razu w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
|
t. 437
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Przed 1. szesnastką w Wf nie ma podwyższającego d2 na dis2. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
|
t. 466
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Kasownik przed h2, 4. ósemką, znajduje się tylko w Wa i Wn2, jednak ze względu na użycie przenośnika oktawowego brzmienie tej nuty uznajemy za sprecyzowane także w pozostałych źródłach. Podobnie w t. 468. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
|
t. 469-471
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Przed ostatnią nutą t. 469 i przedostatnią w t. 471 nie ma w A znaku chromatycznego. Tę oczywistą niedokładność poprawił Fontana w KF (→Wn). W Wf znaków początkowo nie było w obu taktach, a ponadto w t. 469 omawianą nutę wydrukowano oktawę za nisko (planując być może użycie przenośnika oktawowego). Wersja ta przeszła do Wa1, w którym dodano tylko w t. 471. W Wf zaś w ostatniej fazie korekt przeniesiono nutę w t. 469 na właściwą wysokość, dodając jej , nie uzupełniono jednak znaku w t. 471. W Wa2 (→Wa3) wysokość ostatniej nuty t. 469 poprawiono zgodnie z logiką budowy pasażu, nie dodano jednak . kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy Wa , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Fontany , Niedokładności A |