mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 320

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Rytm A, dosłowna interpretacja

Rytm A, prawdopodobna interpretacja

EZTU bez kropek es2

Rytm A, interpretacja proponowana przez redakcję

EZTU z kropkami

Wn1 (→Wf→Wa), interpretacja kontekstowa, Wn2

EZnieU1 z pojedynczymi (war_12_red)
..

Pierwsza nuta górnego głosu ma w A (→Wn1→Wf→Wa) błędną wartość podwójnie punktowanej ósemki. Ponadto niejasny jest przydział środkowej nuty 1. akordu, es2 – pozbawioną laseczki główkę można by łączyć z as2 górnego głosu (jak w poprzednim takcie) lub des2 dolnego (jak w analogicznym t. 170). W wydaniach powtórzono układ poprzedniego taktu, zrównując przy tym wartość es2 z as2. Redakcja mUltimate Chopin skłania się do drugiej możliwości, proponując w tekście głównym rozwiązanie w pełni analogiczne do wersji z ekspozycji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 325

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

d3 w ApI

e3 w A (→Wn→Wf,Wa), odczyt dosłowny

EZTU nuty i łuki 

es3 proponowane przez redakcję

TGTU
..

Brzmienie 2. szesnastki 5. trioli budzi wątpliwości – odczytana dosłownie brzmi ona e3, jednak we wszystkich analogicznych miejscach odpowiednia nuta leży o kwintę (czystą) niżej niż poprzednia, w tym wypadku es3, co sugeruje możliwość pomyłki Chopina. W nieparzystych triolach 2. i 3. szesnastka melodycznie łączą się z następną triolą, co Chopin starannie oznaczył łukami pr.r., nie determinuje to jednak ich przynależności harmonicznej. Ta wyznaczona jest postępem l.r. (o innym łukowaniu!), złożonym z sekwencji D-T wypełniających dwie kolejne ósemki, co z kolei jest wyraźnie zasygnalizowane wiązaniami głosu basowego. Jeśli uwzględnić jeszcze skłonność Chopina do zapominania o wcześniejszych altera­cjach (w tym miejscu jest ona wyjątkowo odległa – to jedyny takt w t. 321-329, w którym alteracji podlega 1. szesnastka), przypadkowe pominięcie przywracającego es3 wydaje się bardzo praw­do­podobne. Także brak przed niewątpliwym e3 w następnej trioli należy do typowych niedo­kład­ności Chopina – jest to dźwięk aktualnego akor­du (A-dur) i został szesnastkę wcześniej ozna­czony w partii l.r. Biorąc powyższe pod uwagę, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków chromatycznych, tak by rozpatrywany człon progresji nie odbiegał od panującego schematu.

W ApI 5. triola taktu ma pierwotną postać (patrz też t. 328), w której problematyczna nuta nie występuje. Wprowadzanie zmiany w tym miejscu przemawia za błędem Chopina w A, gdyż poprawki zawężają pole uwagi, co sprzyja pomyłkom.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Zmiany linii głównej

t. 329

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Przed 3. tercją w A (→Wn→Wf→Wa1→Wa2) brak . Przeoczenia Chopina dowodzi a, występujące w partii wiolonczel Rork, a także w analogicznym t. 5. Znak dodano w Wa3, przypuszczalnie na podstawie wskazanej analogii.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A

t. 329

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

e1 w ApI

! miniat: wycinek, ostatnia triola, tylko górna 5-linia.            EZTU = nuta z kaso, wiązanie i laski

gis1 w A (→Wn→Wf,Wa)

EZnieU
..

Wersję A (→Wn→Wf,Wa) z gis1 jako ostatnią szesnastką taktu uważamy za pomyłkę Chopina. Nie widać bowiem żadnych racji muzycznych ani pianistycznych, by modyfikować schemat pasażu opartego na powtarzaniu w różnych oktawach wzorcowej sześcioszesnastkowej figury (por. analogiczne figuracje w t. 323 i 326), zwłaszcza w trzeciej z czterech (a nawet pięciu) powtarzanych figur. Tym samym w tekście głównym podajemy e1 zapisane w ApI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy A

t. 335

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Trylowaną nutą jest w A błędnie c2. Podobny błąd, polegający na wpisaniu zamiast nuty trylowanej jej górnej sekundy, od której wykonanie trylu się rozpoczyna, popełnił Chopin także w Bolerze op. 19, t. 187 i Sonacie b op. 35, cz. III, t. 20. W Wn1 (→Wf→Wa) błąd został poprawiony, przypuszczalnie przez Chopina, natomiast w Wn2 powrócono do błędnego tekstu A. Patrz też uwaga w następnym takcie.

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed b1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn