mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 291-292

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tercjowych postępach nie ma w A ani w żadnym z wydań znaków chromatycznych przed dolną nutą 2. szesnastki 3. miary t. 291, co daje h2, górną nutą 1. szesnastki t. 292 (b2) i dolną nutą środkowej szesnastki trioli (b2). Przy odczytaniu dosłownym tylko trzecia z nich ma prawidłowe brzmienie, jednak po dodaniu niewąpliwie przeoczonych pierwszych dwóch znaków – odpowiednio  b2 i  h2 –  przywracający b2 potrzebny jest także tam. Te wyraźne błędy odtwarzamy tylko w transkrypcjach graficznych źródeł (wersje "transkrypcja").

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 296

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Jako ostatnią nutę l.r. A ma as1. Jest to niemal na pewno błąd – por. analogiczne figury w t. 300, 302 i 304-306. Błędy w liczbie linii dodanych to najczęściej popełniane przez Chopina błędy wysokościowe (nie licząc tych związanych z notacją znaków chromatycz­nych). Wn (→Wf→Wa) ma prawidłowy tekst, co można przypisać korekcie Chopina lub szczęśliwej pomyłce, gdyż nie widać śladów poprawek w druku, a nuta w A, mimo trzech linii dodanych, zapisana jest niżej niż poprzednie g1.
W omawianym miejscu widoczna jest w A poprawka. Wprawdzie skreślenia są bardzo staranne, ale ich umiejscowienie pozwala wskazać e1 i d1 jako przypuszczalnie skreślone pierwotne (lub tylko pomyłkowe) dwie ostatnie nuty.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 299-300

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A Chopin zapomniał przywrócić klucz basowy w t. 300. W Wn1 pominięto także klucz wiolinowy w t. 299. Błędy zostały poprawione – być może przez Chopina – w Wf (→Wa). Prawidłowy tekst ma także Wn2. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 305-306

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A nie ma w tych taktach ani jednego  podwyższającego es2(3,4) na e2(3,4). Jest to niemal na pewno pomyłka Chopina – gdyby słyszał tu es, w tym kontekście zapewne użyłby bemola ostrzegawczego. Kompozytor pominął także kasowniki podwyższające des1(2) na d1(2), co dobitnie świadczy o pospiesznym, niestarannym zapisie figur, których brzmienie po tylu powtórzeniach mógł uważać za oczywiste. W każdym razie kasowniki (e2, d2 i e4) dodane w korekcie Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) i niezakwestionowane przez kompozytora ani w Wf, ani w WfD jasno dowodzą jego intencji. W Wa dodano jeszcze kasowniki przy d1 i d4, natomiast w Wn2 – przy e3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 305

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

  w A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek 3. miara, tylko górna 5-linia.               EZnieU

  w ApI i Wf1 (→Wf2)

! miniat: wycinek Wf1.                                      EZTU
..

Rytm A (→Wn→Wa,WfSB) jest niemal na pewno błędny, o czym świadczy akcent długi, z pewnością odnoszący się do nuty zatrzymanej nieco dłużej (z kropką). Chopin naprawił swój błąd w korekcie Wf1 (→Wf2), poprawną wersję ma też ApI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf