Zagadnienia : Korekty łuków Koncertu f w Wn1
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 326-327
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Odczytany dosłownie, łuk A nie wykracza poza t. 326. Jego kształt sugeruje jednak doprowadzenie go do początku t. 327, co potwierdza korygowany – najprawdopodobniej przez Chopina – łuk Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
||||||||
t. 420-421
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W A t. 420 jest ostatnim na stronie, a napisany z rozmachem łuk wyraźnie wskazuje na kontynuację w następnym takcie. W t. 421 dokończenie łuku nie zostało jednak wpisane, co mogło utwierdzić sztycharza Wn1 w jego całotaktowym myśleniu (NB. ślady poprawek widoczne w t. 420 i 421 sugerują, że każdy z tych taktów był początkowo objęty jednym łukiem; błędny podział łuku na początku t. 421 został następnie skorygowany – być może przez Chopina – do wersji zgodnej z A). W Wn2 prawidłowo odtworzono intencję Chopina zawartą w A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
||||||||
t. 445-446
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Trudno przypuszczać, by Chopin rzeczywiście chciał zakończyć łuk przed 2. miarą t. 466. Łuk jest przypuszczalnie niedokończony, być może dla uniknięcia skrzyżowania z przenośnikiem oktawowym. Poprowadzony dalej łuk Wn (→Wf) był najprawdopodobniej korygowany, i to przypuszczalnie przez Chopina, co potwierdza naszą ocenę łuku A jako niedokładnego. W Wa każdy z tych taktów objęty jest osobnym łukiem, co można tłumaczyć niedokładnym odczytaniem Wf lub adiustacją, np. przez analogię do t. 425-426. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
||||||||
t. 462-463
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Łuk pr.r. rozpoczynający się w t. 462 dochodzi w A tylko do ostatniej nuty tego taktu. Jest to niemal na pewno ślad pierwotnej notacji, o czym przekonuje przedłużenie łuku w analogicznej sytuacji takt wcześniej. Niedopatrzenie Chopina zostało skorygowane już w Wn1, zapewne przez samego kompozytora. Widoczne ślady poprawek w druku dowodzą przy tym, że korygowane były łuki inne niż ma A – prawdopodobnie początkowo w Wn1 każdy z t. 461-464 objęty był osobnym, całotaktowym łukiem (na pewno t. 462). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »