Zagadnienia : Błąd tercjowy
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 50
- Następna »
t. 8
|
Utwór: WN 37, Lento con gran espressione
..
Zgodny tekst A1 i KJ nie pozostawia wątpliwości, że także w [A2] było w tym miejscu fis. Występujące w KK (→KB) i WL dis jest więc dowolnością, a najprawdopodobniej po prostu pomyłką Kolberga, zdublowaną przez użycie skrótowego zapisu i powieloną przez dalsze kopiowanie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Kolberga |
|||||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf1 dwa ostatnie dwudźwięki pr.r. są sekstami cis3-a3. Tę oczywistą pomyłkę poprawiono w Wf2 i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 9
|
Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll
..
Jako ostatnią ćwierćnutę Wn1 ma es1. Przyczyną tej oczywistej pomyłki mogło być nienaturalnie wysokie położenie tej nuty w KG. Błąd poprawiono w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 11
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Jako 8. szesnastkę l.r. Wf ma f1 zamiast as1. Pomyłki sztycharza dowodzi zgodna wersja pozostałych źródeł, wersja analogicznego t. 3 i poprawka wpisana ołówkiem w WfS. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Dopiski WfS |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Zamierzone przez Chopina brzmienie 2. ósemki budzi wątpliwości. KJ ma tu trójdźwięk b-es1-g1 a WF – sekstę b-g1. Każda z tych wersji łączy się gładko zarówno z rozłożonym akordem d-b-f1 w poprzednim takcie, jak i tworzącymi akord B-dur trzema następnymi ósemkami. Wersje te, a zwłaszcza sekstę potwierdzoną w analogicznym t. 39, można uważać za pełnoprawną alternatywę dla opisanej poniżej rekonstrukcji wersji [A]. Wp ma tu akord es-g-es1, zawierający najprawdopodobniej błędną w tym kontekście nutę es. Biorąc pod uwagę różne możliwości pomyłek litografa oraz treść harmoniczną i prowadzenie głosów akompaniamentu, uważamy akord g-b-es1 za najbardziej uzasadnioną rekonstrukcję wersji [A] i jako taką proponujemy ją w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy Wp |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 50
- Następna »