mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błąd tercjowy

t. 8

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

fis w A1 i KJ

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.            tr = fis 1. ósemka;                      red = TGTU = fis 1. i 5. ósemka

dis w KK (→KB) i WL

2 razy dis zamiast fis
..

Zgodny tekst A1 i KJ nie pozostawia wątpliwości, że także w [A2] było w tym miejscu fis. Występujące w KK (→KB) i WL dis jest więc dowolnością, a najprawdopodobniej po prostu pomyłką Kolberga, zdublowaną przez użycie skrótowego zapisu i powieloną przez dalsze kopiowanie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Kolberga

t. 8

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf1 dwa ostatnie dwudźwięki pr.r. są sekstami cis3-a3. Tę oczywistą pomyłkę poprawiono w Wf2 i Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf

t. 9

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

..

Jako ostatnią ćwierćnutę Wn1 ma es1. Przyczyną tej oczywistej pomyłki mogło być nienaturalnie wysokie położenie tej nuty w KG. Błąd poprawiono w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 11

Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll

..

Jako 8. szesnastkę l.r. Wf ma f1 zamiast as1. Pomyłki sztycharza dowodzi zgodna wersja pozostałych źródeł, wersja analogicznego t. 3 i poprawka wpisana ołówkiem w WfS.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Dopiski WfS

t. 12

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Trójdźwięk w KJ

!!!   miniat: dwie pierwsze ósemki l.r. (pierwsza zawsze es). Tu b-es1-g1.

Seksta w WF

!!!   b-g1

Inny trójdźwięk w Wp

!!!   es-g-es1

Propozycja redakcji

!!!   TGTU
..

Zamierzone przez Chopina brzmienie 2. ósemki budzi wątpliwości. KJ ma tu trójdźwięk b-es1-g1 a WF – sekstę b-g1. Każda z tych wersji łączy się gładko zarówno z rozłożonym akordem d-b-f1 w poprzednim takcie, jak i tworzącymi akord B-dur trzema następnymi ósemkami. Wersje te, a zwłaszcza sekstę potwierdzoną w analogicznym t. 39, można uważać za pełnoprawną alternatywę dla opisanej poniżej rekonstrukcji wersji [A].

Wp ma tu akord es-g-es1, zawierający najprawdopodobniej błędną w tym kontekście nutę es. Biorąc pod uwagę różne możliwości pomyłek litografa oraz treść harmoniczną i prowadzenie głosów akompaniamentu, uważamy akord g-b-es1 za najbardziej uzasadnioną rekonstrukcję wersji [A] i jako taką proponujemy ją w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy Wp