mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 338

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

według A

Bez znaku w ApI i Wn (→Wf,Wa)
..

Brak widełek  w wydaniach to przypuszczalnie przeoczenie sztycharza Wn1. Mógł on też uznać, iż nad łukiem jest za mało miejsca na ten znak – por. poprzedni takt, w którym oba znaki wpisane przez Chopina między głosami pr.r. umieszczono w wydaniach nad górnym głosem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 339

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

..

Wa, KG i Wf nie mają klucza basowego na końcu taktu. Zgodność źródeł pozwala przypuszczać, że błąd występował już w obu autografach. Ponieważ akordy pr.r. w t. 340 zapisane są na dwóch pięcioliniach, pominięcie klucza nie stwarza tu żadnych trudności w interpretacji tekstu (w Wa i Wf t. 340 wydrukowany jest zresztą w nowej linii tekstu, z odpowiednim kluczem na początku, co jeszcze bardziej minimalizuje skutki przeoczenia). Klucz uzupełniono w Wn. Podobną niedokładność znajdujemy w t. 347.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Błędy KG

t. 339-340

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez znaków w źródłach

!!!   miniat: nic.            Tu pusta klisza 

Akcenty i  proponowane przez redakcję
..

Biorąc pod uwagę znaczne podobieństwo tych taktów do poprzednich, w tekście głównym proponujemy analogiczne oznaczenia.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 339

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed es1(2).

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 339

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A i większości wydań nie ma  przywracającego es2. Oczywistego w tym kontekście harmonicznym błędu Chopina (typowego dla niego) dowodzi  w partii fortepianu ApI i partia orkiestry – odpowiedni znak znajduje się w partii 1. klarnetu. Bemol dodano tylko w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A