Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 1-4

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Akcenty w A

!!!   miniat: 1. pół t. 1, tylko górna 5-linia.     Tu w t. 1-3 i w 1. połowie t. 4 akcenty na każdej sekście

Wf (→Wn,Wa)

!!!    TGTU (akcenty co 6 ósemek)

..

Korygując Wf (→Wn,Wa), Chopin wyraźnie zmienił schemat akcentowania tych taktów. Akcenty co sześć ósemek, wraz z naturalnym oparciem na mocnych części taktu, wyznaczają bowiem zgodną z metrum pulsację trójkową. Usunięcie dwóch trzecich spośród akcentów zapisanych w A zlikwidowało więc rozdźwięk między dwójkową akcentacją a trójkowymi wiązaniami (patrz też uwaga o łukach w t. 1-2). Ponadto, zredukowane w swej liczbie akcenty – dwa zamiast sześciu w każdym takcie – ze wskazówki o charakterze przede wszystkim technicznym stają się częścią ukształtowania frazy. Analogiczne zmiany wprowadził Chopin także w t. 17-20. Por. t. 4 i 5-8.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 1

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Ćwierćnuta w A

!!!   miniat: przedtakt, tylko górna 5-linia.      Tu ćwierćnuta  es1 i pauza ćwierćnutowa w l.r.

Ósemka w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU (ósemka i pauza ósemkowa)

..

Ćwierćnuta jako wartość rytmiczna przedtaktu w A być może wiązała się z pierwotną akcentacją t. 1-4, wyznaczającą pulsację ćwierćnutową. Niewykluczone też, że Chopin miał na myśli ćwierćnutę z kropką – por. półnuty l.r. w t. 1-3 i 5-6, a także ćwierćnuty w t. 4 i 7). W każdym wypadku chorągiewka ósemkowa w Wf (→Wn,Wa) została dodana zapewne przez Chopina, toteż wersję z ósemką przyjmujemy do tekstu głównego (w Wf pozostawiono nieskorygowaną pauzę ćwierćnutową w l.r., co poprawiono w Wn i Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf

t. 1-2

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

9 łuków w A (→Wf)

!!!   miniat: t. 2, tylko górna 5-linia, z numerem taktu.     TGTU

11 łuków w Wn i Wa

!!!     TGTU + 2 dalsze analogicznie

Bez łuków – alternatywna propozycja redakcji

!!!     Tu pusta klisza 

..

Nie jest jasne, jak należy traktować widoczne w źródłach krótkie, dwuósemkowe łuki. Nie budzą one wątpliwości w A, w którym są zgodne z akcentami nad każdą sekstą. Jednakże po usunięciu w korekcie Wf (→Wn,Wa) większości akcentów łuki te wydają się nie odpowiadać nowej akcentacji. Pozostawienie ich mogło być więc kompromisem, mającym na celu uniknięcie dodatkowej, dużej komplikacji korekty. Z drugiej strony nie można wykluczyć, że Chopin usunął akcenty nie po to, by zmienić ich układ, lecz by uniknąć przesady wynikającej z podwójnych oznaczeń. Nie mając zatem zupełnej pewności co do intencji Chopina, proponujemy wersję bez łuków jako zalecaną alternatywę dla tekstu głównego pochodzącego z A (→Wf).
W Wn i Wa do autentycznych łuków dodano jeszcze dwa w 2. połowie t. 2, co nie wpływa na wykonanie, gdyż omawiane łuki w każdym przypadku należy uważać za podane na wzór i obowiązujące w t. 1-4 (w A) lub 1-8 (wydania).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 1

Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll

w AI

!!!   miniat: sam znaczek .    Tu  = TGTU

w Wf (→Wn,Wa)

!!!      Tu C

..

Oznaczenie metrum podajemy według AI, mimo iż teoretycznie Chopin mógł wprowadzić  w zaginionym [A]. Zdaniem redakcji, znacznie prawdopodobniejsze jest jednak, że zmiany dokonał samowolnie sztycharz Wf (→Wn,Wa), który nie użył w Etiudach oznaczenia  – wbrew rękopisom – ani razu, por. Etiudy C nr 1, F nr 8 i c nr 12. Zjawisko to występuje także w innych utworach, nawet w zupełnie oczywistych przypad­kach, np. w Etiudach f op. 25 nr 2, Des op. 25 nr 8 czy f Dbop. 36 nr 1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , 4/4 czy 2/2

t. 1

Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll

w AI

!!!    miniat: pasek tekstowy krojem tytułowym.   "[Etude]"       To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)   Miniatury tego i następnych wariantów brać z innych etiud (z pierwszej)

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze i na kliszy

w Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach

w Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach

..

W AI Chopin nie wpisał tytułu utworu, trudno jednak sądzić, by w sierpniu 1832 r., na etapie kompletowania całego op. 10 mógł choćby rozważać możliwość nazwania go inaczej niż Etude. Przekonania tego nie osłabia fakt, iż na końcu autografu edycyjnego Etiudy E nr 3 Chopin do identyfikacji następnej etiudy w zbiorze używa jej określenia tempa-charakteru il presto con fuoco. W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn