mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 238

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Pierwsza ósemka ostatniej trioli została w A zapisana początkowo jako B. Finalnie Chopin zdecydował się przesunąć moment zmiany wewnętrznej nuty rozłożonego akordu na koniec taktu, jak w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu

t. 238

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Zamiast oktawy f-f1 Wf1 ma błędnie decymę f-as1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf

t. 238-240

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuk podzielony po t. 238 w A, odczyt dosłowny

! miniat: EZnieU 238 + EZnieU1 239-240 lewy koniec

Ciągły łuk w A, interpretacja kontekstowa

wycinek TGTU;                   EZTU lewy koniec

Łuki podzielone w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU 238 + EZnieU2 239 + EZnieU 240 lewy
..

Interpretacja łukowania A w tych taktach nie jest jednoznaczna ze względu na prawdopodobne nie­dokładności zapisu:

  • Łuk rozpoczęty w t. 238 urywa się na po­czątku t. 239, po czym od 2. ósemki tego taktu biegnie następny łuk do końca linij­ki. Kształt i położenie obu łuków sugerują, że oba te łuki były rysowane jednym ciągiem, a odstęp między nimi powstał w wyniku przerwy w dopływie atramentu. Z tego względu w tekście głównym proponujemy ciągły łuk w tym miejscu.
  • Sytuacja nie jest całkiem jasna także po­między t. 239-240, gdyż od t. 240 zaczy­na się nowa linijka tekstu. Jak to często się zdarza w rękopisach Chopina, łuk na końcu t. 239 wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk rozpo­czy­nający się od 1. ósemki t. 240. Jedno­ro­d­ny pochód tercji z pewnością nie daje po­wodu do przerwy w łuku, toteż za miaro­dajny uznajemy łuk w t. 239.

W Wn (→Wf,Wa,Ww) w obu miejscach rozdzie­lono łuki, co można uznać za dopuszczalne tylko na przejściu t. 238-239.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 238

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

b3 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek, 5 ósemek, tylko górna 5-linia.         Tu bez kliszy 

h3 w Wa

kaso zamiast bemola

b3 (z ) proponowane przez redakcję

! miniat: wycinek TGTU.                    TGTU = bemol b3
..

Dodany w Wa podwyższający b3 na h3 to rutynowa adiustacja, uzasadniona dziesiątkami miejsc, w których Chopin uważał znak wpisany przy pierwszym pojawieniu się danej nuty za obowiązujący także w innych oktawach (por. np. notację pasaży w t. 266-278). Tutaj jednak alterowana nuta występuje tylko w partii l.r. i jej działanie na pasaż pr.r. nie jest tak oczywiste, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę rysunek melodii tych pasaży w poprzednim takcie, gdzie 4. i 8. ósemka nie są dźwiękami akordowymi, lecz zamiennymi. Z tego względu w tekście głównym traktujemy tekst A (→Wn→Wf,Ww), tak jakby nie zawierał błędu, a w tekście głównym dodajemy wskazany w tej sytuacji ostrzegawczy .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach

t. 238

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A (→Wn→Wf,Wa,Ww), Chopin wpisał dwa ostrzegawcze bemole w partii pr.r., as2 i as3 (5. ósemka). W tekście głównym dodajemy  także w partii l.r., co zrobiono także w Wn (→Wf,Wa,Ww), pomijamy natomiast niepotrzebny znak przed 5. ósemką. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze