mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 233

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf) takt ten znajduje się na końcu linii, co wymaga zapowiedzi zmiany klucza na basowy. W A nie ma jej, odpowiedni znak dodano natomiast w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 233-237

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A brak  przywracającego b2 na ostatniej szesnastce t. 233 oraz obu bemoli pod koniec t. 237. Błędy poprawiono w Wn (→Wf,Wa,WfSB).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 233

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Tak jak przedtem, w tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed g1. W tym miejscu znak dodano także w Wa, wraz z drugim  przed g2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 233-235

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Akcenty długie l.r. w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek.        TGTU = 3 akcenty długie nad półnutami

Różne akcenty obu rąk w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 4 akcenty
..

Zdaniem redakcji, widoczne w A znaki nad trzema półnutami l.r. należy – mimo drobnych różnic w kształcie i umiejscowieniu – interpretować jako akcenty długie odnoszące się do tych właśnie synkopowanych akordów l.r. W wydaniach tylko 2. i 3. znak odtworzono w miarę poprawnie jako krótkie akcenty pod półnutami l.r. Natomiast znak w t. 233 przydzielono do pr. r., a przede wszystkim przesunięto o ósemkę wcześniej, co jest wyraźnie sprzeczne z zapisem A. Podobnie umiejscowiony, błędny znak widnieje także w t. 234, w którym akcent A odtworzono dwukrotnie, raz w pr.r., raz w l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn

t. 233

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuk od a w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.                TGTU = łuk od a = EZTU (z pauzą)

Łuk od f w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU (z pauzą)
..

Przyjęte w tekście głównym odczytanie łuku opiera się na założeniu mniej więcej symetrycznego położenia łuku w stosunku do objętych nim nut. Dlatego interpretujemy oba końce jako obejmujące skrajne nuty. Ponieważ jednak w wielu miejscach Sonaty łuki nie spełniają tego założenia, wersję Wn (→Wf,Wa,Ww) można traktować jako równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A