Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 87
- Następna »
t. 7
|
Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur
..
Odczytany dosłownie akord na 3. mierze taktu brzmi w A (→KF) Fis1-Fis-b-des1-fis1, co daje akord Ges-dur (Fis-dur), który mógłby być częścią tego postępu harmonicznego. Chopin jednak z reguły unikał tego rodzaju nienaturalnej ortografii, toteż najprawdopodobniej przeoczył tu kasowniki obniżające wszystkie nuty fis na f. Uzupełniono je zarówno w Wf (→Wa), jak i Wn, a kompozytor nie zakwestionował drukowanych kasowników w żadnym z trzech egzemplarzy lekcyjnych zawierających pochodzące od niego adnotacje. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf |
|||
t. 8
|
Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur
..
W A (→KF,Wf→Wa1) i KGS nie ma obniżającego h na b. Oczywistą w tym kontekście pomyłkę Chopina poprawiono w Wn i Wa2. O tym, że Chopin był przekonany o występowaniu b w poprzedzającej części taktu, świadczą wpisane w A kasowniki przed nutami H1 i h na 4. mierze taktu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
|||
t. 9-13
|
Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur
..
W KG (→Wn1), Wf i Wa nie ma kasowników podwyższających ces na c w t. 9 i 13 oraz ces1 na c1 w t. 12. Są to oczywiste niedopatrzenia Chopina, a znaki zostały dopisane w WfD (w t. 9) oraz WfJ i WfS (wszystkie). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfS , Dopiski WfJ |
|||
t. 9
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf |
|||
t. 11
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
W 2. połowie taktu jedynym znakiem chromatycznym w partii pr.r. jest w KG, Wf i Wa1 podwyższający d3 na dis3. Notacja ta, choć niedokładna, determinuje także brzmienie 6. i 10. szesnastki 2. połowy taktu jako dis2 i dis1. Nic natomiast nie wskazuje na podwyższenie 3., 7. i 11. szesnastki, które należałoby w tej sytuacji odczytywać jako f3, f2 i f1. Wersja ta jest jednak nie do pomyślenia w tym kontekście melodyczno-harmonicznym – użycie gis jako opóźnienia kwinty akordu H7 wymaga fis (ewentualnie fisis) jako rozwiązania. Krzyżyki podwyższające omawiane nuty na fis3, fis2 i fis1 dodano w Wn i późniejszych Wa (w Wa2 bez przed 11. szesnastką). Por. t. 75. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KG |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 87
- Następna »