Zagadnienia : Połowiczne korekty
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 37
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Dodatkowa nuta e (bez , więc formalnie es) to w WfSB przypuszczalnie skutek niedokończonej korekty błędu tercjowego – nie usunięto tej błędnej nuty mimo dodania właściwej, najprawdopodobniej g. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Połowiczne korekty , Błędy WfSB |
||||||||||||
t. 57
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Jako 2. ósemkę taktu Wp ma tercję es3-g3. Wersja ta jest wprawdzie brzmieniowo i pianistycznie możliwa do zaakceptowania, jednak nuta es3 niepotrzebnie obciąża i zaciera tu rysunek melodii, przez co znacznie prawdopodobniejszy wydaje się błąd odczytania [A] lub korekty (dodanie prawidłowej nuty bez usunięcia błędnej). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy Wp , Połowiczne korekty |
||||||||||||
t. 65
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Czteronutowy akord Wp jest z pianistycznego punktu widzenia niezręczny (bez użycia pedału w zasadzie niewykonalny). Nuta b1 nic też nie wnosi do treści harmonicznej i raczej niepotrzebnie obciąża brzmienie akordu. Z tych względów uważamy ją za błędną – jest to najprawdopodobniej pozostałość po niedokładnej korekcie: aby zmienić b1 na d2, dodano prawidłową nutę (d2), lecz nie usunięto błędnej (b1). Tego typu „połowiczne” korekty spotyka się niejednokrotnie w pierwszych wydaniach dzieł Chopina, por. np. Balladę g op. 23, t. 171 czy Scherzo h op. 20, t. 135 i 292. Por. też t. 15. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wp , Połowiczne korekty |
||||||||||||
t. 78-79
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W tekście głównym podajemy niebudzące wątpliwości źródłowych ani muzycznych oznaczenia dynamiczne A. Oznaczenia Wn1 (→Wf →Wa) – dwa kolejne znaki – są w tym kontekście na tyle nielogiczne, że nasuwa to podejrzenie błędu. W istocie, biorąc pod uwagę, że w t. 79 jest w A mało czytelne, wydaje się bardzo prawdopodobne, że w tym miejscu to skutek mylnego odczytania A (kształt znaku w A jest jednym z licznych dowodów na rosnący w miarę pisania A pośpiech Chopina). Z kolei dodane na początku t. 78 można interpretować jako próbę naprawienia błędu z t. 79 – zamiarem Chopina mogło być przeniesienie do t. 78, gdzie nie kolidowałoby tak jaskrawie z jego pierwotną, a być może jedyną koncepcją dynamiczną, zapisaną w A. Byłby to przykład niedokończonej korekty, w której dodano nowy znak, nie usuwając starego. Wersję tę, jako być może zamierzoną przez Chopina, podajemy jako propozycję alternatywną. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A , Połowiczne korekty |
||||||||||||
t. 83-84
|
Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur
..
Chopin w A napisał początkowo partię l.r. o oktawę za wysoko. Błąd popełnił także pisząc partię pr.r. – pominął oktawę as1-as2 i zorientował się w pomyłce dopiero pisząc czwartą z kolei błędną oktawę. Po dopisaniu prawidłowych nut błędne pozostały nieskreślone, mimo to sztycharz właściwie zrozumiał zapis, a tekst Wf (→Wn,Wa) jest prawidłowy. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany zagadnienia: Poprawki A , Połowiczne korekty |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »