Zagadnienia : Błędy Wf

t. 5-6

Utwór: op. 63 nr 1, Mazurek H-dur

Dłuższy łuk w AI i Wf (interpretacja kontekstowa→Wn,Wa)

AI, Wna TGTU=łuk do 1. t. 6

miniat. 2. i 3. miara t. 5 i początek t. 6

Krótszy łuk w Wf (odczyt dosłowny)

Wf trans łuk tylko do ostatniej ósemki t. 5     red TGTU

..

Brak kontynuacji łuku po zmianie linijki w Wf jest zapewne przeoczeniem sztycharza i tak też to zinterpretowano w pozostałych wydaniach. Dłuższy łuk występuje także w AI, co pozwala uznać tę wersję za jedyną zamierzoną przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 6-8

Utwór: op. 24 nr 4, Mazurek b-moll

Półnuta w A (→Wn)

Półnuta z kropką w Wf (→Wa)

..

W Wf (→Wa) półnuty górnego głosu na początku t. 6 i 8 opatrzone są kropkami przedłużającymi ich wartość rytmiczną. Jest to sprzeczne z notacją A (→Wn) . Błąd mógł być spowodowany odczytaniem kropki staccato na 2. mierze taktu jako punktu przedłużającego wartość półnuty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 6

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

 w A

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia.      Tu tylko  w 2. połowie taktu

  w Wf (→Wn,Wa3)

!!!    znaki w 1. połowie taktu jak TGTU, ale  jako zwykłe widły, a nie kontynuacja.

Trzy znaki w Wa4

!!!    to co Wf + znak w 2. połowie taktu (bez nawiasów)

Wariantowa propozycja redakcji

!!!    TGTU

..

A ma tylko  w 2. połowie taktu, a Wf (→Wn,Wa3) tylko   w pierwszej. Znaki dodane w 1. połowie taktu są niewątpliwie efektem korekty Chopina, nie jest to jednak oczywiste w przypadku znaku pominiętego w 2. części taktu. Dlatego w tekście głównym uwzględniamy uzupełnienia dokonane w Wf (interpretując znak  jako kontynuację poprzedniego), ale nie rezygnujemy całkiem z widełek wpisanych w A (por. t. 7). Zbliżone rozwiązanie wprowadzono w Wa4.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 6-7

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W partii pr.r. w Wf widoczne są w tym takcie ślady korygowania aż sześciu błędnych nut. Błędy sztycharza wynikały tu z rutynowego podejścia, zakładającego występowanie najprostszych schematów figuracji – .

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 6

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

..

Jako górną nutę seksty rozpoczynającej 2. połowę taktu Wf ma es2. Ten oczywisty błąd poprawiono w obu egzemplarzach lekcyjnych, zawierających naniesienia w tej Etiudzie – WfD i WfS.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Dopiski WfD , Dopiski WfS