mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Ciągły łuk w A (→KF→Wn, →Wf→Wa) i ASz

!!!   miniat: wycinek, t. 3 i pół t. 4, tylko górna 5-linia.               EZTU lewy koniec

2 łuki od 1. miary w AB

EZnieU = łuk w t. 3 + lewy koniec w t. 4

2 łuki od 2. miary w KGS

EZnieU1 = cały + lewy koniec
..

Łuki KGS w tych taktach są zapewne podwójnie niedokładne, zarówno jeśli chodzi o ich liczbę, jak i zakresy. Dwa łuki ma również AB, traktujemy przy tym łuk w t. 3 jako obejmujący cały takt (Chopinowi prawdopodobnie zabrakło atramentu). Natomiast wszystkie źródła związane z publikacją Preludium obejmują te takty jednym łukiem, podobnie ASz (przyjmujemy, że intencjonalnie łuk ten dochodzi do końca t. 4 – patrz charakterystyka ASz).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed d i d1. Znaki dodano także w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

e1 w A (odczyt dosłowny→Wf,KF→Wn), AB i Wa2

!!!   miniat: wycinek, od 2, ćwierćnuty do końca taktu, obie pięciolinie.                   Tu bez kliszy 

es1 w ASz, KGS, Wa1 i WfS

TGTU = bemol es1
..

Zdaniem redakcji, jest znacznie prawdopodob­niej­sze, że brak przywracającego es1, co dałoby na końcu taktu e1, jest jednym z licznych tego typu przeoczeń Chopina – patrz np. uwaga do t. 8 i 12, a także do Preludiów A nr 7, t. 13 czy f nr 18, t. 8. Uważamy zatem, że bemole wpisane lub dopisane w ASz, KGS i WfS definiują lub przy­wracają tu jedyny poprawny tekst, który przyjmu­jemy tym samym jako główny. Wersja z e1 zajęła jednak trwałe miejsce w historii mu­zy­ki, np. jako temat wariacji Feruccia Buso­nie­go (BV 213a) i Sergiusza Rachmaninowa (op. 22).
Zwraca uwagę dwukrotna adiustacja w Wa – najpierw dodano  w Wa1, a następnie usunięto go w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Dopiski WfS

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

..

W AB nie ma  przywracającego b w 2. akordzie, co jest oczywistym przeoczeniem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji

t. 3-11

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

..

W A (→KF,Wf) nie ma kasowników podwyższających b na h w t. 3 i 11. Podobne niedokładności w zapisie nut oddalonych o oktawę często występują w Preludiach, a w tym i niektórych innych są wręcz regułą – por. np. Preludium fis nr 8, t. 1-4. Znaki dodano w Wn i Wa.
Podobnie w t. 35.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf