Zagadnienia : Błąd tercjowy
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 49
- Następna »
|
t. 3
|
Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur
..
Jako dolną nutę na 6. ósemce Wn1 ma ges. Porównanie z pozostałymi źródłami, w których występuje es, dowodzi, że popełniono tu tzw. błąd tercjowy, jednak na podstawie samego Wn1 można by też podejrzewać przeoczenie kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy |
|||||||||||||||||||
|
t. 3
|
Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll
..
Wersja Wn1 z a zamiast przetrzymanego c1 to wyraźny błąd sztycharza, jeden z kilku w tym miejscu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||
|
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 11, Etiuda Es-dur
..
Pochodzenie dodatkowej nuty es, którą w 1. akordzie taktu ma Wf (→Wn,Wa), nie jest jasne. Chopin mógł ją dodać korygując Wf, ale bardziej prawdopodobne wydaje się, że została ona wydrukowana omyłkowo zamiast g (błąd tercjowy) lub B (na tę możliwość wskazuje długość wężyka arpeggio). Prawidłową nutę następnie dodano, ale nie usunięto pomyłkowej, co jest charakterystycznym błędem sztycharzy (przy ówczesnej technice druku usunięcie znaku było operacją bardziej skomplikowaną i pracochłonną niż dodanie). Podobne błędy popełniono niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Scherzu h op. 20, t. 135 i 292, Balladzie g op. 23, t. 171 i Polonezie A op. 40 nr 1, t. 93. Por. uwagę do Etiudy Ges nr 5, t. 59. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
|
t. 4
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||||||||||
|
t. 4
|
Utwór: op. 2, Wariacja IV, wersja pierwotna
..
Takt ten to jedno z nielicznych miejsc, w których Chopin, pracując nad tą wariacją, zmienił rysunek melodii utworzonej przez najwyższe nuty pr.r. (patrz też t. 11 i 24). Interpretacja zapisu ApI nastręcza pewnych trudności, gdyż nie jest jasne, czy 3 przednutki, które mogły być dopisane później, miały być uzupełnieniem figuracji, czy tylko oryginalnym sposobem zamarkowania zmiany koncepcji najwyższych nut na wersję ostateczną. Za tą drugą możliwością przemawia analogiczny t. 20, w którym ApI ma wpisaną bez żadnych wahań wersję ostateczną. Pisownia tych przednutek jest w każdym przypadku zadziwiająca, gdyż każda z nich ma inną postać, kolejno szesnastki, przekreślonej ósemki i ósemki. Być może Chopin chciał wypróbować różne formy zapisu, by zobaczyć, która wyda mu się najbardziej odpowiednia. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej |
. 
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 49
- Następna »