Zagadnienia : Niedokładności KG

t. 23

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

Łuk w KG, odczyt dosłowny (→Wn1)

!!!   miniat: pół t. 23, tylko górna 5-linia, bez wideł. Podział łuku w t. 23-24 powtórzyć za t. 15-16. Tu lewy kawałek tego łuku jak w EZnieU

Łuk w Wf (prócz Wf5) i Wn2mar (→Wn2)

EZTU (lewy kawałek łuku 23-24, bez końcówki łuku z poprzedniej strony)

Łuki w Wa

EZTU bez nawiasów

Wariantowa propozycja redakcji

..

Na podstawie analizy wszystkich czterech analogicznych miejsc – patrz t. 14-16 – w tekście głównym podajemy łuki oparte na wersji Wf i Wa (Wf5 nie ma tu łuków, co jest oczywistym błędem). Łuk na przejściu t. 22-23, który mógł być dodany przez Chopina w podkładzie dla Wa, proponujemy w formie wariantowej, w nawiasie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wf , Poprawki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 24-26

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Trzy akcenty krótkie w Wa

Dwa akcenty w KG (→Wn)

Trzy akcenty długie w Wf

..

Nie mając pewności co do pisowni Chopinowskiej, do tekstu głównego przyjmujemy wersję łączącą najpewniejsze elementy notacji źródeł: trzy akcenty występują w Wa i Wf, a akcenty krótkie w Wa i KG (→Wn). Brak akcentu w t. 25 jest w KG (→Wn) prawdopodobnie wynikiem przeoczenia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności KG

t. 24

Utwór: op. 25 nr 7, Etiuda cis-moll

..

W Wf nie ma znaków chromatycznych przed 7. i 8. trzydziestodwójką. Tę częstą w Chopinowskiej pisowni niedokładność powtórzono zapewne za rękopisem. Chopin częściowo poprawił swój błąd w KG i WfD, dopisując  podwyższający gis na gisis. Wa i Wn mają poprawną notację.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 24

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

W KG i Wf (oprócz Wf4) brakuje pięciu potrzebnych znaków chromatycznych – kasowników przed d1, d2 i h oraz krzyżyków przed fis2 i gis2. Ta oczywista niedokładność z pewnością ma źródło w pisowni [A]. Trzy z nich dodano w Wa1, cztery w Wf4; tylko Wn i Wa2 mają poprawną notację.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 25-28

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

Podobnie jak w t. 20-24, choć w mniejszym stopniu, w notacji [A] brakuje niektórych – w sumie pięciu – niezbędnych krzyżyków i kasowników (za pisownię autografu można tu śmiało uznać zgodną wersję KG i Wf). Nie utrudnia to prawidłowego odczytania tekstu. W Wa1 notacja jest już o wiele dokładniejsza (pominięto tylko  przed 1. fis1 w pr.r. w t. 25), zaś pozostałe wydania mają w pełni poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG