mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje WfSB

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

2 łuki w A

! miniat: wycinek 1. połowa taktu + oktawa, tylko górna 5-linia.               EZTU = oba łuki + odpowiednie wersje przenośnika i klinika nad oktawą

Krótszy łuk w Wn (→Wf,Wa)

EZnieTU = tylko dolny łuk + odpowiednie wersje przenośnika i klinika nad oktawą 

Dłuższy łuk w ApI i WfSB

EZTU bez dolnego łuku
..

Trudno ocenić autentyczność wersji Wn (→Wf,Wa) z jednym tylko łukiem pr.r. w tym takcie. Dłuższy, pominięty w wydaniach łuk A nie wyda­je się być częścią oznaczenia grupy nieregular­nej, gdyż sięga poza nią, do oktawy c3-c4. Należy zatem przyjąć, że ma on znaczenie frazowo-arty­kulacyjne, a pominięcie go wpływa chociażby na artykulację pięciu ostatnich trzydziestodwójek, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę dokonaną także w Wn zmianę kropek na kliniki. Z drugiej strony, Chopin, widząc Wn, mógł uznać jeden łuk za wy­starczający, a całość oznaczeń za akceptowalną. W tej sytuacji uważamy oba zestawy oznaczeń (kropki pod łukiem lub kliniki) za w miarę równo­rzędne, zachowując w tekście głównym wersję źródła podstawowego, czyli A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje WfSB

t. 23

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

w A

w Wn (→Wf,Wa)

w WfSB
..

Zakres znaku  zmieniono w Wn (→Wf,Wa) najprawdopodobniej dla uniknięcia przecięcia z laseczkami ćwierćnut es1 w partii l.r. i w przekonaniu, że znak jest niepotrzebny w miejscu występowania wskazówki dim. Zmiana zakresu i umiejscowienia znaku w WfSB jest z pewnością dowolna.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje WfSB

t. 49-50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Dłuższe  w A (→Wn→Wa)

2 znaki  w Wf i WfSB
..

T. 50 rozpoczyna w wydaniach nową stronę. W takiej sytuacji w części ówczesnych wydawnictw dłuższe widełki dynamiczne rozdzielano na dwa znaki tego samego typu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf , Widełki dynamiczne kontynuujące , Adiustacje WfSB

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Wcześniejsza wersja ApI, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia źródeł, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia propo­nowana przez redakcję

EZTU
..

Biegnik zapisany w ApI znacznie odbiega od wersji ostatecznej, zwłaszcza w jego opadającej części, opartej na innym pomyśle melodycznym. Jest też trudny do odczytania z powodu widocz­nych poprawek i uzupełnień – proponowany tekst nie może być uważany za definitywny zarówno ze względu na znaczną liczbę najprawdopo­dob­niej pominiętych znaków chromatycznych, jak i wątpliwości przy odczytywaniu położenia (wyso­kości) niektórych nut. Jeszcze trudniejsza jest rekonstrukcja stanu sprzed poprawek, poniższe odczytanie opiera się na założeniu, że nieco mniejsze nuty, wciśnięte pomiędzy większe, były dopisane później (podajemy tekst od najwyższej, jedenastej nuty, e4):
Wpisana nad tym taktem liczba definiująca gru­pę nieregularną (42) nie zgadza się z faktyczną liczbą wpisanych nut ani po poprawkach (52), ani przed nimi (44). Ponadto, wydaje się, że 17. nuta od końca, zapisana wyraźnie jako d3, miała brzmieć e3, jak tego wymaga ustalony już w tym miejscu schemat figuracji złożonej z powtarza­nych sekwencyjnie czteronutowych motywów.
Nad początkową częścią taktu ApI ma ponadto dodatkowy wpis, liczący 13 nut (być może 14? – w końcówce trudny do odczytania wskutek poprawek), będący najprawdopodobniej szkicem wersji ostatecznej biegnika.

Jeśli chodzi o pozostałe źródła, zawierające ostateczną wersję biegnika, to jej autentyczny zapis jest nieekonomiczny – tylko w niewielkim stopniu uwzględnia działanie uprzed­nio wpisanych znaków chromatycznych – i naj­praw­dopodobniej niedokładny (brakuje 3 zna­ków). Z tego względu w tekście głównym propo­nujemy alternatywną ortografię. Patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Autentyczna notacja chromatyczna opadającej części biegnika w niewielkim tylko stopniu uwzględnia oddziaływanie uprzednio wpisanych znaków:

  • W kilku miejscach Chopin wybiera warianty enharmoniczne wymagające większej niż to konieczne liczby znaków chromatycznych – cis4 jako 15. nuta, b3 (18.), gis3 (25.), fis3 (29.), e3 (33.), cis3 (39.), h2 (43.). Ponieważ w tego rodzaju postępie chromatycznym enharmoniczne warianty pisowni nie wpływają praktycznie na zrozumienie muzyki, wyjątkowo zmieniamy tę ortografię w tekście głównym, aby uniknąć jego nadmiernego zagęszczenia. Pozwala to zredukować liczbę znaków na 2., 3. i 4. mierze taktu o 8 (w zapisie autentycznym liczymy także 3 znaki przeoczone przez Chopina – patrz niżej).
  • Przy założeniu – raczej niepodważalnym – regularnej struktury figuracji Chopin w trzech miejscach pominął  odwołujący alterację z wcześniejszej części taktu – brak przywrócenia c4 (14. nuta), a3 (20. nuta) i f3 (31. nuta).
  • Niepotrzebnie powtórzony został  przed gis3 (22. nuta).

Notację tę powtórzono bez zmian w większości wydań. Jedynie w WfSB dodano przywracający c4 (14. nuta).

Możliwość wyboru między ortografią źródeł (uzupełnioną) a proponowaną przez nas uwzględniona jest w uwadze przedstawiającej zapisaną w ApI wcześniejszą wersję figuracji pr.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB