Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 14
- Następna »
t. 253
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brak w A i większości wydań obniżającego g na ges to niewątpliwie pomyłka Chopina. Świadczy o tym ges występujące w ApI (zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry) oraz w partii altówek i fagotu w Wnork (→Wfork). Ponadto znak został dodany, prawdopodobnie przez Chopina, w korekcie Wf, ma go też Wa3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Ostatni akord podajemy w brzmieniu zanotowanym bez żadnych wątpliwości w ApI, Af i A oraz przywróconym – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1. Wersje Wn1 (→Wa) i Wn2 (→Wn3,WfSB), obie muzycznie niewykluczone, choć mniej naturalne niż tekst A, są najprawdopodobniej wynikiem adiustacji zasugerowanych wprowadzonymi tuż przedtem słusznymi uzupełnieniami w 2. połowie t. 255 – adiustator Wn1 dodał tam 3 kasowniki podwyższające es2, es1 i es na e2, e1 i e, a adiustator Wn2 4 kasowniki podwyższające ges1 na g1 w l.r. oraz ges2, ges1 i ges na g2, g1 i g w pr.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomyłkowa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:
Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana niedokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpowiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możliwość jego współudziału w redagowaniu Wn2. Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa |
||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Pierwsza i ostatnia z kończącej tryl grupy 4 drobnych nut zapisane są w A (→Wn1→Wa,Wn2→Wn3,WfSB) bez znaków chromatycznych. Naturalne w tym kontekście użycie G na początku tej grupy potwierdzone jest wpisanym w ApI i dodanym – wraz z ostrzegawczym przed ges – w korekcie Wf1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy |
||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie ma znaków chromatycznych przed 2. i 3. akordem pr.r. Brakujące znaki stopniowo uzupełniano w kolejnych wydaniach – w Wn1 (→Wn2) dodano oba znaki przed 2. akordem, a w Wa1 dołożono jeszcze przed 3. akordem ( nie był potrzebny ze względu na błędną wysokość najwyższej nuty). Pozostałe wydania – Wf, Wa3 i Wn3 mają wszystkie potrzebne znaki. NA POTEM: ApI ma bemole ces1,2,3, ale nie ma kaso d1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 14
- Następna »