mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
ApI
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 257

es i ges w ApI, Af, A i Wf

! miniat: wycinek A, ostatnia szesnastka taktu + ćwierćnuta, obie pięciolinie.                 EZTU

e i ges w Wn1 (→Wa)

EZTU + kaso e-e1 w l.r. przed ostatnią 16ką (są EZnieU, trzeba tylko przesunąć w lewo)

e i g w Wn2 (→Wn3,WfSB)

EZnieU

Ostatni akord podajemy w brzmieniu zanotowanym bez żadnych wątpliwości w ApI, Af i A oraz przywróconym – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1. Wersje  Wn1 (→Wa) i Wn2 (→Wn3,WfSB), obie muzycznie niewykluczone, choć mniej naturalne niż tekst A, są najprawdopodobniej wynikiem adiustacji zasugerowanych wprowadzonymi tuż przedtem słusznymi uzupełnieniami w 2. połowie t. 255 – adiustator Wn1 dodał tam 3 kasowniki podwyższające es2, es1 i es na e2, e1 i e, a adiustator Wn2 4 kasowniki podwyższające ges1 na g1 w l.r. oraz ges2, ges1 i ges na g2, g1 i g w pr.r.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork