mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 253

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ges w ApI, Wf i Wa3

! miniat: wycinek.                TGTU = bemol ges

g w A (→Wn→WfSB,Wa1→Wa2)

Tu bez kliszy 
..

Brak w A i większości wydań  obniżającego g na ges to niewątpliwie pomyłka Chopina. Świadczy o tym ges występujące w ApI (zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry) oraz w partii altówek i fagotu w Wnork (→Wfork). Ponadto znak został dodany, prawdopodobnie przez Chopina, w kore­kcie Wf, ma go też Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es i ges w ApI, Af, A i Wf

! miniat: wycinek A, ostatnia szesnastka taktu + ćwierćnuta, obie pięciolinie.                 EZTU

e i ges w Wn1 (→Wa)

EZTU + kaso e-e1 w l.r. przed ostatnią 16ką (są EZnieU, trzeba tylko przesunąć w lewo)

e i g w Wn2 (→Wn3,WfSB)

EZnieU
..

Ostatni akord podajemy w brzmieniu zanotowanym bez żadnych wątpliwości w ApI, Af i A oraz przywróconym – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1. Wersje  Wn1 (→Wa) i Wn2 (→Wn3,WfSB), obie muzycznie niewykluczone, choć mniej naturalne niż tekst A, są najprawdopodobniej wynikiem adiustacji zasugerowanych wprowadzonymi tuż przedtem słusznymi uzupełnieniami w 2. połowie t. 255 – adiustator Wn1 dodał tam 3 kasowniki podwyższające es2, es1 i es na e2, e1 i e, a adiustator Wn2 4 kasowniki podwyższające ges1 na g1 w l.r. oraz ges2, ges1 i ges na g2, g1 i g w pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f3 w akordzie w ApI i A

! miniat: wycinek;                     tr = EZnieU = nuty i akcent, bez bemola;               red z bemolem

d3 w Af, Wf1 (→Wf2) i Wn2 (→Wn3,WfSB)

EZTU = nuty, znaki chromatyczne i akcent

es3 w Wn1 (→Wa)

! miniat: wycinek Wa1;                                  EZnieU1
..

Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomył­ko­wa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:

  • d3 w tym miejscu w Af, napisanym niemal na pewno wcześniej niż A;
  • analogia melodyczna motywów na począt­ku t. 255 i 257 ze wznoszącymi sekstami, odpowiednio des1-des3-b3 i f1-f2-d3;
  • d3 w Wf1 (→Wf2), co wobec błędnej wersji Wn1 (patrz niżej) musiało być efektem korekty, najprawdopodobniej Chopinowskiej;
  • naturalność oktawowego chwytu piani­stycznego.

Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana nie­dokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpo­wiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możli­wość jego współudziału w redagowaniu Wn2.

Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Pierwsza i ostatnia z kończącej tryl grupy 4 drobnych nut zapisane są w A (→Wn1→Wa,Wn2→Wn3,WfSB) bez znaków chromatycznych. Naturalne w tym kontekście użycie G na początku tej grupy potwierdzone jest  wpisanym w ApI i dodanym – wraz z ostrzegawczym  przed ges – w korekcie Wf1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A nie ma znaków chromatycznych przed 2. i 3. akordem pr.r. Brakujące znaki stopniowo uzupełniano w kolejnych wydaniach – w Wn1 (→Wn2) dodano oba znaki przed 2. akordem, a w Wa1 dołożono jeszcze  przed 3. akordem ( nie był potrzebny ze względu na błędną wysokość najwyższej nuty). Pozostałe wydania – Wf, Wa3 i Wn3 mają wszystkie potrzebne znaki.

NA POTEM: ApI ma bemole ces1,2,3, ale nie ma kaso d1. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A