mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 28

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

leggieriss. w A

! miniat: wycinek odpowiedni, tylko górna 5-linia.               EZnieU

leggier. w Wn (→Wf)

leggiero w Wa

leggierissimo proponowane przez redakcję

EZTU
..

Trudno stwierdzić, czy zmiana określenia wpro­wadzona w Wn (→Wf,Wa) to efekt nieuwagi sztycharza, czy adiustacji lub nawet korekty Cho­pina. Zmiana wydaje się zbyt błaha, by zadawać sobie trud jej wprowadzania, co raczej eliminuje ostatnie dwie możliwości. Zdaniem redakcji, można tu wziąć pod uwagę jeszcze inny scena­riusz, kto wie, czy nie najbardziej prawdopo­dob­ny – widoczne ślady poprawek w partii l.r. poka­zują, że była ona początkowo źle rozmieszczona względem pr.r. (planując l.r. sztycharz nie uwz­ględnił końcowej ósemki pr.r.). Jeśli leggieriss. znalazło się w obszarze objętym poprawką, sztycharz mógł je następnie niedokładnie odtworzyć z pamięci.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn

t. 34-35

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

do 3. miary taktu w A

Dłuższe  w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Autentyczność zmiany zakresu widełek  w Wn (→Wf,Wa,WfSB) jest wątpliwa, gdyż wydłużenie znaku na cały takt to często spotykana adiustacja wydawców, zwłaszcza niemieckich. W tekście głównym zachowujemy więc zapis A, niezawierający sugestii doprowadzenia crescenda aż do  w t. 35 (por. zbliżoną sytuację w t. 38-39). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 44

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk do t. 45 w A

! miniat: wycinek, 3 ostatnie triole 44 i 1. akord 45, tylko dolna 5-linia.                   EZTU

Łuk do D w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU
..

Na końcu t. 44 oba łuki A, w pr.r. i w l.r., mają wyraźnie oznaczone zakończenia – łuk w pr.r. do ostatniej nuty taktu, d1 (widać wyskrobaną końcówkę łuku sięgającą dalej), a w l.r. do ósemki na początku t. 45 (widać dopisane zakończenie łuku sięgające poza kreskę taktową). Mimo to w Wn (→Wf,Wa) łuk l.r. doprowadzono tylko do końca t. 44, przypuszczalnie ze względu na trudności graficzne (spowodowane notabene rutynowym skierowaniem do góry laseczek jednej z triol l.r., wbrew A) – widać, że przy zachowaniu w miarę normalnego kształtu nie było możliwości poprowadzenia łuku dalej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 47-48

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Pionowe akcenty w ApI

Różne akcenty w A (→Wn1→Wn2)

Krótkie akcenty w Wf

Krótkie akcenty w Wa

Akcent długi w t. 48 w WfSB

Akcenty długie w Wn3
..

W A nie jest oczywiste, jakie akcenty – krótkie czy długie – Chopin miał na myśli na 2. mierze tych taktów. Przyjmujemy, że tylko wyraźnie większy znak w t. 48 jest akcentem długim. Tak też to odtworzono w Wn1 (→Wn2), natomiast w Wf różnica między znakami wydaje się zbyt mała, by uznać ją za znaczącą. Jednakowe znaki wprowadzono w Wa (krótkie) i Wn3 (długie). Brak akcentu w t. 47 to niewątpliwy błąd sztycharza WfSB. 
Miejsca te to jedne z niewielu, w których akcenty – pionowe – pojawiają się w ApI.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy WfSB