Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 180
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Zdaniem redakcji, znak jest w A (→Wn1→Wn2) wpisany niedokładnie, gdyż obejmuje pauzę, w trakcie której nie da się zacząć crescenda. W tekście głównym nadajemy mu więc zakres analogiczny do następnego takiego znaku. Podobną interpretację zastosowano w Wf i Wa, a także w WfSB, w którym znak jest jednak odwrócony (diminuendo zamiast crescenda). Trudno stwierdzić, czy była to celowa zmiana, czy błąd. Natomiast w Wn3 znak nieco wydłużono, co przypuszczalnie było adiustacją. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku , Adiustacje Wf , Adiustacje WfSB , Błędy WfSB |
|||||||||
t. 184
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W ApI ozdobnik, dopisany prawdopodobnie później, ma szkicową, niezbyt czytelną postać, jest to jednak najprawdopodobniej . Chopin nierzadko stosował ten znak w znaczeniu (czasem są one wręcz trudne do rozróżnienia). Użycie innego znaku nie musi więc oznaczać, że pierwotnie Chopin przewidywał dłuższy ornament. W żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty ozdobnika. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikami. Pomijanie znaków w podobnych sytuacjach jest w utworach Chopina raczej regułą niż wyjątkiem – kompozytor widocznie wierzył, że wyczucie tonalne podpowie wykonawcy właściwą nutę. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Tryl lub mordent , Błędy WfSB |
|||||||||
t. 237
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W Wn1 (→Wf1,Wn2) podwyższający b1 na h1 znajduje się przed 1. tercją. Co ciekawe, nie jest to zwykła pomyłka, lecz błędna adiustacja, gdyż ślady poprawek w druku (widoczne zwłaszcza w Wn2) pokazują, że początkowo był tam wydrukowany poprawny tekst z odpowiednim przed 3. szesnastką. W Wf2, Wa, WfSB i Wn3 przesunięto na właściwe miejsce, a w Wa dodano jeszcze drugi, ostrzegawczy przed g1 w 1. tercji. Ten ostrzegawczy znak uwzględniamy również w tekście głównym, tak iż nasz tekst nie różni się od wersji Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wf |
|||||||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie ma znaków chromatycznych przed 2. i 3. akordem pr.r. Brakujące znaki stopniowo uzupełniano w kolejnych wydaniach – w Wn1 (→Wn2) dodano oba znaki przed 2. akordem, a w Wa1 dołożono jeszcze przed 3. akordem ( nie był potrzebny ze względu na błędną wysokość najwyższej nuty). Pozostałe wydania – Wf, Wa3 i Wn3 mają wszystkie potrzebne znaki. NA POTEM: ApI ma bemole ces1,2,3, ale nie ma kaso d1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A |
|||||||||
t. 259
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Pisownia Wf i Wa, w której szesnastkę górnego głosu umieszczono po 3. ósemce trioli pozostałych głosów, jest sprzeczna z Chopinowskim rozumieniem tego zestawienia rytmów – patrz t. 45-46. Co ciekawe, o ile sztycharz Wf był konsekwentny w forsowaniu – wbrew podkładowi – swojej notacji, o tyle sztycharz Wa na odejście od podkładu zdecydował się dopiero tutaj. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »