Zagadnienia : Błędy Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 114
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wf1 ma błędnie 3 ćwierćnuty w dolnym głosie (odtworzone w naszym systemie jedynie w wersji "transkrypcja"), co poprawiono w Wf2 przez dodanie wiązania ósemkowego łączącego wszystkie 3 nuty. Wersję tę, jako prawdopodobnie najpóźniejszą wersję autentyczną, podajemy w tekście głównym. Patrz też uwaga na końcu taktu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||||||
t. 182-183
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym podajemy odczytane dosłownie łuki A, możliwe jednak, że końcówki pierwszego łuku są tam niewidoczne ze względu na nierówny spływ atramentu, a właściwa jest interpretacja Wn (→Wa,WfSB). Wersję tę można więc uważać za równorzędny wariant. Brak łuków w Wf to z pewnością błąd. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||||
t. 184
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W ApI ozdobnik, dopisany prawdopodobnie później, ma szkicową, niezbyt czytelną postać, jest to jednak najprawdopodobniej . Chopin nierzadko stosował ten znak w znaczeniu (czasem są one wręcz trudne do rozróżnienia). Użycie innego znaku nie musi więc oznaczać, że pierwotnie Chopin przewidywał dłuższy ornament. W żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty ozdobnika. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikami. Pomijanie znaków w podobnych sytuacjach jest w utworach Chopina raczej regułą niż wyjątkiem – kompozytor widocznie wierzył, że wyczucie tonalne podpowie wykonawcy właściwą nutę. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Tryl lub mordent , Błędy WfSB |
|||||||||||||||||||||||
t. 192
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Jako ostatnią trzydziestodwójkę Wf ma błędnie oktawę a-a1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||||
t. 207
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Dodatkowy klinik w Wn to, zdaniem redakcji, najprawdopodobniej pomyłka sztycharza Wn1 – nie widać powodu, by ewentualne zamierzone przez Chopina uzupełnienie znaków miało dotyczyć tylko l.r. Z kolei pominięcie ostatniego klinika pr.r. w Wf to prawdopodobnie skutek uboczny poprawki wysokości tej ósemki – patrz sąsiednia uwaga. Brak 3 z 5 kliników w WfSB to najprawdopodobniej rezultat niestaranności sztycharza tego wydania. W tekście głównym podajemy kliniki według A, z uwzględnieniem wprowadzonej w Wf Chopinowskiej korekty ostatniej ósemki pr.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy WfSB |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »