mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Kliniki

t. 224

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 kropki staccato pr.r. w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.               4 kropki w pr.r. 

Kliniki i kropki pr.r. w A, interpretacja kontekstowa

TGTU tylko pr.r.

16 kliników w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

! miniat: Wn1.                              kliniki cały takt, obie ręce

8 kliników i kropek proponowane przez redakcję

TGTU = 1. połowa obie ręce, lewa w nawiasie

16 kliników i kropek, alternatywna propozycja redakcji

! miniat: Corel.                       EZnieU2
..

Podobnie jak w t. 216, interpretacja znaków staccato w A napotyka trudności, gdyż różnica między poszczególnymi znakami, tak wyraźna w t. 208-211 (kliniki i kropki), tutaj dotyczy tylko wielkości znaków – kropki nad 1. i 3. szesnastką są wyraźnie większe niż te nad 2. i 4. Uznajemy to za niestaranność i interpretujemy na wzór początkowych taktów tej wariacji. W tekście głównym proponujemy dodanie odpowiednich znaków także w partii l.r.
Użycie samych kliników w wydaniach uważamy za następstwo dowolności sztycharza Wn1. Także dodanie znaków (kliników) w 2. połowie taktu wydaje się niekonieczne i odpowiednio zmodyfikowaną wersję z klinikami i kropkami proponujemy tylko jako rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki

t. 230

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 kropki staccato w A

! miniat: wycinek.                  TGTU

16 kliników w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek Wn1.                         kliniki cały takt, obie ręce (1 zrobiony na EZnieU)

8 kliników w pr.r. w WfSB
..

Podobnie jak w t. 224, wydaje się mało prawdopodobne, by zastąpienie czterech kropek, podkreślających w A końcowy zwrot melodyczny tej frazy, przez kliniki, przypominające o obowiązującej artykulacji staccato, wprowadzono w Wn1 z inspiracji Chopina. Takt ten jest w tym wydaniu pierwszy na stronie, co mogło skłonić sztycharza (adiustatora?) do takiej reinterpretacji Chopinowskich oznaczeń, które można było uznać za niekompletne (por. sąsiednią uwagę). Brak kliników w partii l.r. w WfSB to zapewne błąd sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki , Błędy WfSB

t. 268-269

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

2 kropki staccato w A

! miniat: wycinek kombinowany, 5 ósemek 268 + 1. ósemka 269, tylko dolna 5-linia.                 TGTU = 2 kropki 268

Klinik w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

tylko klinik na początku 268

2 kliniki w Wa

oba 268

3 kliniki w Wn3
..

W A znaki staccato nad basowymi Ges to w tym takcie wyraźne kropki, a nie kliniki jak przedtem i jak to oddano w Wn i pozostałych wydaniach. Nie była to niedokładność zapisu, gdyż w obu miejscach widać ślady poprawek (skrobania). W następnych taktach basy nie są już w ogóle oznaczone staccato, co może sugerować stopniowe wydłużanie (łagodzenie?) artykulacji wraz z modulacją i uspokajaniem muzyki.
Pominięcie w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) drugiego znaku to przypuszczalnie przeoczenie (albo skutek niepewności, o jaki znak chodzi). Uzupełnienia w Wa (2. klinik w t. 268) i Wn3 (2. klinik w t. 268 i klinik nad pierwszym F w t. 269) to dowolne dodatki adiustatorów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Kliniki

t. 271-272

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

2 kliniki, 4 kropki w A

! miniat: wycinek.               TGTU

5 kliników w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek Wn1.               5 kliników 172
..

Precyzyjne Chopinowskie oznaczenia artykulacji – kliniki na początku taktów, kropki dalej – zostały dowolnie ujednolicone w Wn (→Wf,Wa). Tą arbitralną unifikacją znaków staccato objęto cały finał Wariacji. Zdaniem redakcji, na taką decyzję mogło wpłynąć właśnie częste przeplatanie się w A obu rodzajów staccata, podwójnie uciążliwe dla sztycharza:

  • przy odczytaniu, gdyż różnice znaków nie zawsze są oczywiste na pierwszy rzut oka, nie mówiąc już o znalezieniu klucza, którym się Chopin kierował przy dobieraniu jednego lub drugiego rodzaju znaków;
  • przy sztychowaniu, ze względu na konieczność częstego zmieniania sztancy (względnie dwukrotnego opracowywania strony, raz dla kropek, drugi raz dla kliników).

Brak znaku staccato nad ćwierćnutą w t. 271 to zapewne błąd sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Kliniki

t. 275-283

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Kropki i kliniki w A

! miniat: t. 275-276 (jak widać)                                   TGTU = staccata l.r. w t. 275-7, 279-283 oprócz tych w nawiasie 276 i 1. ósemki 279

Kliniki w Wn (→Wf,Wa)

wszędzie gdzie jest staccato w l.r. (z wyjątkiem 3. miary 276 i 1. ósemki 279)
..

W tekście głównym zachowujemy notację A, w którym Chopin precyzyjnie i konsekwentnie zróżnicował znaki staccato w l.r., rezerwując kliniki tylko dla podstaw basowych. Subtelności tej nie zachowano w Wn (→Wf,Wa), odtwarzając wszystkie znaki jako kliniki.
Patrz też t. 276 i 279.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Kliniki