![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 8
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf1 dwa ostatnie dwudźwięki pr.r. są sekstami cis3-a3. Tę oczywistą pomyłkę poprawiono w Wf2 i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf |
|||||||||||||
t. 13-15
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf (→Wa) laseczki ćwierćnutowe dochodzą tylko do górnych nut oktaw pr.r. na 2. mierze t. 13 i 14; podobnie, w t. 15 tylko górne nuty oktaw są wydzielone jako górny głos na 3. mierze (obie nuty każdej z tych oktaw należą natomiast do dolnego głosu). Jest to z pewnością wynik niezrozumienia pisowni Chopina przez kopistę lub, co bardziej prawdopodobne, przez sztycharza Wf. Chopin pisał laseczki zawsze po prawej stronie główek nutowych, co w takiej sytuacji powodowało niejednoznaczność zapisu, np. w t. 15: kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf1 górne nuty 7. i 8. szesnastki pr.r. wydrukowano pomyłkowo o sekundę wyżej. W rezultacie 4 ostatnie oktawy w tym takcie odczytane odsłownie brzmią dis2-eis3, e2-fis3, e2-eis3 i dis2-d3. Oczywisty błąd poprawiono w Wf2 i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf |
|||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z leżącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn oznacza przednutkę bez arpeggia, a Wf przednutkę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w praktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia. Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według poprawnej rytmicznie wersji Wn, przekazującej niemal na pewno tekst [A]. Wf1 ma tu błędny rytm, w którym brakuje jednej trzydziestodwójki – Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według Wn. W Wf1 przeoczono kropki przedłużające wartość 1. ósemki, a po pauzie trzydziestodwójkowej umieszczono szesnastkę. Efektem tego był błąd rytmiczny (brak jednej trzydziestodwójki), który poprawiono w Wf2 (→Wa), jednak nie poprzez dodanie kropek i skrócenie drugiej nuty, lecz przez wydłużenie pauzy. [Przydałoby się wyjaśnienie dlaczego my Wn. Tylko że nie wiem. Bo w analogicznych miejscach (55, 105, 288) wszędzie dajemy ten mniej punktowany rytm, nawet jeśli w Wn jest ten z trzydziestodwójką, jak w t. 55. Szesnastka jest też w t. 33, nawet w Wn2 (w Wn1 się pomylili).] kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »