Zagadnienia : Błędy powtórzone Wa

t. 49-50

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

d2 w Wn

! miniat: wycinek kombinowany : 1. miara 49 + 3. miara 49 i 1. miara 50, obie pięciolinie (jak w t. 23-24 tylko więcej w 2. odcinku).
Tu t. 49 i 50: bez d w l.r., t. 50 d2 tylko na raz

d i 4 d2 w Wf (→Wa1)

Wf, Wa1 t.49 TGTU, t. 50: TGTU + d w l.r. w trzydziestodwójce

d i 4 d2 w Wa2 (→Wa3)

Wa2,3 TGTU

..

Tak jak w t. 23-24 i analogicznych, tekst główny opieramy na skorygowanym przez Chopina Wf, pomijając jedynie d dodane niewątpliwie pomyłkowo do trzydziestodwójki A-a w t. 50. Z tego dźwięku zrezygnowano również w Wa2 (→Wa3), przypuszczalnie na podstawie porównania z analogicznym t. 283.

Tak jak w t. 23-24 i analogicznych, podążamy za skorygowanym przez Chopina Wf z jednym wyjątkiem, o którym poniżej. W t. 49 kompozytor dodał dwa dźwięki d – na 1. i 3. mierze w l.r., co odtwarzamy w tekście głównym. W t. 50 natomiast widnieje dodatkowe d2 w pierwszej szesnastce trioli w p.r. (które odtwarzamy) i trzy dźwięki d w pierwszych kolejnych wartościach taktu w l.r., z których w tekście głównym odtwarzamy tylko pierwszy i trzeci, uznając drugi za pomyłkę (zapewne sztycharza) na podstawie porównania z partią prawej ręki oraz identycznym t. 283. Z tego dźwięku zrezygnowano również w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 50

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Do Wf1 wkradły się w tym miejscu dwa błędy rytmiczne: na początku taktu ósemka z kropką i szesnastka zamiast szesnastki z kropką i trzydziestodwójki (w partiach obu rąk) oraz triola ósemkowa zamiast szesnastkowej w l.r. Tylko triolę poprawiono w Wf2 i Wa1, a oba błędy w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 67

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Tak jak w t. 41, w Wf (→Wa1) brakuje  przywracającego gis2 w ostatniej oktawie taktu. Błąd poprawiono w Wa2 (→Wa3), dodając krzyżyki przy obu nutach tej oktawy. Taki sam zapis ma Wn, co również jest niemal na pewno adiustacją wydawcy – znaków tych nie ma bowiem w t. 274 i 300, które w [A] były oznaczone skrótowo jako powtórzenie t. 41 i 67, a co za tym idzie, nie mogły się od nich różnić.
W tekście głównym dodajemy jedynie niezbędny przy gis2.

Tak jak w t. 41, umieszczamy konieczny  podwyższający g2 na gis2, jak zrobiono to w Wn i Wa2 (→Wa3).  przy gis1 uznajemy za zbędny.

W całym Polonezie ten pasaż występuje 4 razy (t. 41, 67, 274 i 300). W Wf (→Wa1) za każdym razem widnieje oktawa zmniejszona gis1-g2. W Wn w t. 43 i 67 dodano niezbędny krzyżyk (razem z drugim, niepotrzebnym, przy gis1), ale w t. 274 i 300 nie ma żadnego z nich. To nasuwa podejrzenie, że znaku nie było już w [A] i [KF]. Znaki w Wn w t. 43 i 67 mogą być więc albo niekompletną adiustacją redaktorów niemieckich, albo niedokończoną poprawką Chopina, dodaną już po utworzeniu kopii przez Fontanę. W Wa2 (→Wa3) dodano 2 krzyżyki we wszystkich czterech miejscach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 91

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

Jako 1. nutę w drugiej grupie trzydziestodwójek l.r. Wf1 (→Wa1) ma d. Oczywistą pomyłkę sprostowano w Wf2 i Wa2 (→Wa3). 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 95-96

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W taktach tych Chopin przeoczył kasowniki obniżające gis(1) na g(1). Świadczy o tym brak tych znaków w Wf (→Wa) i dodanie ich w druku w Wn, na co wskazują odstępy między nutami. Autentyczność dodatków w Wn nie jest wpraw­dzie potwierdzona, ale o pomyłce Chopina świad­czą niezbicie analogiczne t. 119-120, w których kasowniki znajdują się we wszystkich źródłach.

Brak kasowników obniżających gis i gis1 na g i g1 w taktach 95 i 96 w Wf (→Wa) to z pewnością błąd. Być może było to podwójne przeoczenie sztycharza Wf, powtórzone w Wa. Jest jednak całkiem prawdopodobne, że Chopin dopisał te znaki w [A] już po tym, jak Fontana stworzył kopię.

[ a może tu bez widocznych wariantów? TAK

czy to są Przeoczenia znaków aktyalnej tonacji? TAK
No bo niewątpliwie przoeczenia znaków sprawiających, że jesteśmy w aktualnej tonacji, ale jednocześnie to nie są, tak precezyjnie określając, znaki tej tonacji :D ]

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa