


Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 4
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
W A (→KF) partia l.r. oznaczona jest skrótowo jako powtórzenie t. 3. Przy rozwijaniu tego skrótu zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn pominięto akcent, prawdopodobnie uważając go za odnoszący się do pr.r. Chopin jednak wiązał akcenty raczej z l.r., czego dowodzi zapis t. 12, w którym akcent postawiony jest nad akordem l.r. W KF – inaczej niż w A – akcenty w t. 1-3 są umieszczone bliżej partii pr.r., co niejako usprawiedliwia pominięcie akcentu w Wn, ale nie dodanie kropki staccato w tym miejscu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wn , Skrótowy zapis A , Niedokładności KF |
|||||||||||
t. 9-10
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Skrótowy zapis tych taktów w KF powoduje niejasność, jeśli chodzi o uwzględnianie oznaczeń wykonawczych – akcentów, cresc., pedalizacji. Przyjmujemy, że zapis ten zgadza się z notacją A (z wyjątkiem cresc.), jednak w Wn zinterpretowano to inaczej – pominięto akcenty, a powtórzono pedalizację. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Brak akcentu i kropek staccato w KF (→Wn) to zapewne przeoczenie Fontany, zwłaszcza że kropki w A są w tym takcie wyjątkowo słabo widoczne. Natomiast pominięcie akcentu można być może powiązać z przekonaniem Fontany, że akcenty w tym temacie odnoszą się do pr.r. – patrz uwaga w t. 4 – przez co nie spodziewał się on tego typu znaków, przepisując partię l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF |
|||||||||||
t. 21-22
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Pominięcie kropek staccato w KF w t. 22, a w Wn w obu taktach to przypuszczalnie przeoczenia kopisty i sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||||
t. 37-38
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Pięć wyraźnych akcentów długich w A nie zostało poprawnie odtworzonych w żadnym innym źródle. W KF za długie można uznać dwa ostatnie i ewentualnie pierwszy o ramionach różnej długości; przyjmujemy, że długie są tylko dwa ostatnie akcenty. Wf i Wn mają zwykłe, krótkie akcenty, co było najczęstszym sposobem odczytywania Chopinowskich akcentów długich przez sztycharzy. Pionowe akcenty w Wa to dowolność charakterystyczna dla tego wydania. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładności KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »