Łuki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
|
t. 4-5
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
A ma łuk nad t. 1-4 i drugi, który odczytany dosłownie rozpoczyna się od 2. ósemki t. 5. Nic nie wskazuje zatem, by Chopin chciał je połączyć, toteż odczytanie zarówno KF, jak i Wf musi być uznane za błędne (kopista za przypadkowe uznał zresztą także podziały łuku w t. 7-8 i 8-9). Przyjmujemy ponadto, że początek łuku w t. 5 jest w A niedokładny i interpretujemy go jako biegnący od 1. ósemki. Jest to uzasadnione tym, że w kilku innych sytuacjach Chopin utożsamiał łuk rozpoczynający się między 1. a 2. ósemką z łukiem biegnącym wyraźnie od 1. ósemki, np. t. 1 i 9 czy 29 i 31. Patrz też uwaga do t. 54-55. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A , Błędy KF |
||||||||
|
t. 7-9
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Łuk nad t. 8 obejmuje w A 5 ósemek górnego głosu. Zdaniem redakcji możliwe jednak, że Chopin miał na myśli całotaktowy łuk, jak to odtworzono w Wf (→Wa). Łukowanie KF jest niewątpliwie sprzeczne z zapisem A, choć sytuacja na przejściu t. 8-9 nie jest w kopii jednoznaczna – łuk w t. 8 (na końcu linii) sugeruje kontynuację, natomiast łuk w t. 9 raczej nie. Ponieważ jednak t. 9 nie jest wypisany nutami, co uniemożliwia miarodajną ocenę położenia początku łuku, bierzemy pod uwagę koniec łuku w t. 8. Tak też zinterpretowano to w Wn. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku |
||||||||
|
t. 12-13
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Wersje wydań to dowolne próby interpretacji pozornie nielogicznego łukowania A (→KF). Zapis A w istocie można podejrzewać o niedokładność ze względu na kreślenia w t. 12, które zmusiły Chopina do przepisania partii pr.r. na pięciolinii powyżej. Zdaniem redakcji, mogło to spowodować niezamierzone skrócenie łuku, co uzasadniałoby wersję Wn. W tekście głównym zachowujemy jednak pisownię A, która równie dobrze mogła być zamierzona przez Chopina – ćwierćnuta f1-h1 gwarantuje wszak zachowanie artykulacji legato w końcówce taktu, a przynależność ostatniej ósemki cisis2 do poprzedniej frazy nie jest taka oczywista. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
||||||||
|
t. 21-22
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Podwójny łuk A (→KF) w t. 21 oraz skrótowy zapis partii pr.r. w t. 22 przysporzyły kłopotów interpretacyjnych sztycharzom. Jeśli chodzi o t. 21, to górny łuk jest łukiem-tenuto, stosowanym niekiedy przez Chopina nawet dla pojedynczych nut, co nie było standardową praktyką w jego czasach. W Wf uznano go za łuk motywiczno-artykulacyjny dla całej partii pr.r. i pominięto dolny łuk, natomiast w Wn przeciągnięto go do następnego taktu, co dało łuk o niejasnym znaczeniu – motywiczny lub przetrzymujący h1. W t. 22 na pięciolinii jest tylko znak •/•, ale nad nią Chopin wpisał górny łuk, co naszym zdaniem nie oznacza rezygnacji z dolnego, ale w wydaniach tak to zinterpretowano. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 25-26
|
Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll
..
Inaczej niż w analogicznych t. 21-22, Chopin wpisał tu w partii pr.r. tylko po jednym łuku w każdym takcie. Uproszczenie notacji mogło być przejawem charakterystycznej dla Chopina ekonomii zapisu lub też mieć na celu uniknięcie potencjalnie kłopotliwego dla sztycharzy zagęszczenia oznaczeń. Biorąc pod uwagę tę drugą możliwość, jako rozwiązanie alternatywne proponujemy dokładniejsze oznaczenia z t. 21-22. W Wn nawet to uproszczone łukowanie zniekształcono, zastępując dwa łuki jednym, łączącym półnuty górnego głosu, o niejasnym znaczeniu – motywicznym lub przetrzymującym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »