Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 1-2
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W tekście głównym podajemy łuk Wf (→Wa), ponieważ zdecydowana większość następnych łuków, występujących w podobnym kontekście, doprowadzona jest w A do 1. ósemki następnego taktu – spośród 13 łuków w t. 1-12 i 15 jedynie łuki w t. 1, 8 i 10 kończą się na 6. ósemce, przy dwóch (w t. 6 i 9) niejednoznacznych. Wszystkie wymienione łuki uważamy za niedokładne, gdyż różnice zakresu łuków nie są powiązane ze strukturą motywów – np. krótszym łukom w t. 1 i 8 przeciwstawiają się dłuższe w podobnych figurach w t. 2 i 7. Ponadto w A widoczne są poprawki – łuki w t. 4-5 i 5-6 były przedłużane (w t. 3-4 prawdopodobnie też). Wraz ze skreśleniem kropki staccato na początku t. 2 może to świadczyć o zmianie koncepcji oznaczeń tych figur z na . Wymienione krótsze łuki byłyby więc nieskorygowanymi pozostałościami pierwotnego łukowania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Niedokładności KF |
||||||||||||||
t. 8-11
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
Odczytane dosłownie, 3 kolejne łuki A dochodzą tylko do ostatniej ósemki taktu, a ponadto nie całkiem jasny jest moment rozpoczęcia łuku w t. 9 (przyjmujemy, że jest to 2. ósemka). Z powodów omówionych w t. 1-2 uważamy te zapisy za niedokładne, a do tekstu głównego przyjmujemy zasadniczo łuki Wf (→Wa), zgodne ze sposobem, w jaki Chopin poprawiał w A niektóre łuki w podobnych figurach. W t. 9-10 zapis najwyższych nut l.r. na górnej pięciolinii i ich zbliżenie do półnuty b1 otwiera dodatkową możliwość interpretacji łuku l.r. jako dochodzącego do tej półnuty. Możliwość tę uwzględniamy w tekście głównym, traktując wersję Wf (→Wa) jako równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf , Niedokładności KF |
||||||||||||||
t. 19-23
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W A Chopin pominął w partii pr.r. kilka potrzebnych bemoli: w t. 19 des2, w t. 21 des3 i ges2, w t. 22 des2 i des3. W KF dodany został jedynie pierwszy w t. 21, a ponadto kopista przeoczył ges2 w t. 23. Także w Wf uzupełniono tyko niektóre z potrzebnych bemoli, przy nutach des2(3) w t. 21-22, i – co zastanawiające – również pominięto ges2 w t. 23. W Wn i Wa dodano komplet wymaganych znaków. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Niedokładności KF , Adiustacje Fontany , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf |
||||||||||||||
t. 21-22
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W tych taktach Chopin w ogóle nie wpisał znaków chromatycznych w partii l.r. Wszystkie potrzebne bemole dodano w KF (→Wn), ma je też Wa. Natomiast w Wf znaki dodano tylko przed rozpoczynającymi takty kwintami. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf , Adiustacje Fontany , Błędy powtórzone Wf |
||||||||||||||
t. 33-36
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W tekście głównym podajemy interpretację kontekstową łukowania A – za niedokładny uważamy zbyt krótki (tak jak w kilku innych miejscach, patrz t. 1) dolny łuk w t. 33, ostatnim w linii. Wyraźnie przedłużane łuki w następnych, analogicznych taktach pokazują intencję Chopina bez żadnych wątpliwości. Pisowni tej nie odtworzono jednak dokładnie w żadnym ze źródeł, co w każdym przypadku można wytłumaczyć adiustacją, błędną interpretacją (KF) lub niestarannością (Wn). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności KF , Niepewna kontynuacja łuku |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »