mUltimate Chopin

op. 28 nr 2, Preludium a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 11-12

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

 w A

!!!   miniat: wycinek odpowiedni.                        EZTU

 w KF i Wa

EZnieU2

Bez znaku w Wf1

 w Wf2

EZnieU1

 w Wn

EZnieU

 w KGS

KGS
..

Poprawki i skreślenia widoczne w A ukazują zmiany zarówno zakresu, jak i umiejscowienia widełek  w tym miejscu (w As nie ma żadnych znaków dynamicznych). Pierwotny znak, wpisany pomiędzy pięcioliniami, rozpoczynał się między 6. a 7. ósemką t. 10, co Chopin zmienił, przesuwając początek pod ostatnią ósemkę tego taktu. Ostatecznie obie wersje zostały skreślone, a nowe widełki wpisane nad partią pr.r., co podajemy w tekście głównym. Mimo iż nowo wpisany znak zaczyna się pod koniec t. 10, zarówno w KF (→Wn), jak i Wf2 (→Wa) rozpoczęto go dopiero w t. 11 – zmiany te z pewnością nie pochodzą od Chopina, który po ukończeniu A nie brał bezpośredniego udziału w publikacji Preludiów. Najdłuższy znak KGS to zapewne dowolna interpretacja widełek Wf2 przez kopistkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Poprawki A , Skreślenia A , Adiustacje Wf , Niedokładności KF

t. 15-16

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

 w A (→KF), interpretacja kontekstowa

 w Wf (→Wa)

EZnieU1 widły + nuta EZTU

Akcent długi w Wn

EZnieU2 widły + nuta EZTU

w KGS

KGS widły + nuta EZTU
..

Interpretacja widełek  nastręcza trudności ze względu na charakterystyczne dla Chopina umieszczenie całej nuty f1 między 3. a  4. ósemką t. 16. W rezultacie względem ósemek l.r. znak  wypełnia 1. połowę taktu, ale równocześnie sięga tylko nieco poza f1, jeśli odnieść je do partii pr.r. Ponieważ zapis A jednoznacznie wskazuje pr.r. jako adresata omawianego znaku, w tekście głównym umieszczamy go pomiędzy ósemką e1 a całą nutą f1. Sztycharz Wf (→Wa) powiązał znak z partią l.r., a ponadto dowolnie go przedłużył (być może zmylony zetknięciem dolnego ramienia widełek z sięgającym końca taktu łukiem l.r.). Trudno natomiast wskazać powód zastąpienia wyraźnego znaku  przez akcent w Wn, trzeba jednak przyznać, że efekt brzmieniowy związany z tą wersją jest znacznie bliższy zamierzonemu przez Chopina, niż zniekształcone  Wf.
Wersja KGS to zapewne niedokładnie odtworzony znak Wf, jednak wcześniejsze rozpoczęcie i brak wyraźnego powiązania z l.r. zbliżyło jego sens do zamierzonego przez Chopina.

Tego rodzaju krótkie  lub nawet odwrócone akcenty długie, podkreślające drugą nutę kroku wznoszącej sekundy, najczęściej małej, spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Preludium G nr 3, t. 17-18, a także w Koncercie e op. 11, cz. II, t. 29 czy w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84 (w tym ostatnim przykładzie znak interpretowano w podobnie błędny sposób jak w Preludium).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A