Wf
Tekst główny
As - Autograf szkicowy
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
KGS - Kopia George Sand
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 11-12

 w A

!!!   miniat: wycinek odpowiedni.                        EZTU

 w KF i Wa

EZnieU2

Bez znaku w Wf1

 w Wf2

EZnieU1

 w Wn

EZnieU

 w KGS

KGS

Określenie zakresu widełek  nie jest oczywiste. Chopin w A wpisywał ten znak dwukrotnie, najpierw pomiędzy pięcioliniami, następnie nad górną pięciolinią i za każdym razem korygował jeszcze zakres znaku. Poprawka pierwotnej wersji (pomiędzy pięcioliniami) dowodzi, że rozpoczęcie przed kończącą t. 10 ósemką e1 kompozytor uznał za przedwczesne i odpowiednio poprawił zakres znaku. Ponieważ nawet po poprawce widełki zlewały się z ósemkami cis1 partii l.r., a także zahaczały o górną pięciolinię (nie mówiąc już o przecinającym je łuku l.r.), znak został w całości skreślony i zastąpiony nowym, położonym nad łukiem na górnej pięciolinii. Pierwsza próba wpisania znaku w nowym miejscu skończyła się jednak niepowodzeniem z powodu braku atramentu, a dopisany następnie grubą kreską znak można uważać za uzupełnienie tej niedokończonej próby lub jej zastąpienie. Wpływa to na odczytanie momentu zakończenia znaku – zdaniem redakcji, słuszna jest druga interpretacja, w której znak kończy się na szesnastce fis1, natomiast w KF (→Wn) wzięto pod uwagę obie linie, doprowadzając znak do półnuty fis1, a w Wf2 nawet jeszcze dalej (w Wf1 widełki przeoczono). 
Także początek widełek został odtworzony niedokładnie – zarówno KF, jak i Wf2 rozpoczynają  dopiero w t. 11. Tymczasem ostateczny znak w A rozpoczyna się jeszcze w t. 10, w zasadzie tak jak opisana wyżej, poprawiona wersja pierwotnych widełek pomiędzy pięcioliniami (nieco późniejsze rozpoczęcie nowego znaku miało najprawdopodobniej na celu uniknięcie zetknięcia z łukiem).

Opisane poprawki dowodzą, że Chopin łączył  z partią pr.r., a porównanie z t. 15-16 sugeruje, że w obu miejscach punktem wyjścia dla crescenda miała być ósemka e1, rozpoczynająca motyw wznoszącej sekundy (odpowiednio e1-fis1e1-f1). Znaki miały więc podkreślać te motywy i uwypuklić wyrazowy aspekt różnicy między wielką a małą sekundą. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf, Zakresy widełek dynamicznych, Poprawki A, Skreślenia A, Adiustacje Wf, Niedokładności KF

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.