mUltimate Chopin

op. 28 nr 2, Preludium a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 13-16

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

Łuk l.r. w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: t. 13 i pół 14, tylko dolna 5-linia. Corel.                 EZTU t.9-16

Bez łuku w t. 14-16 w KF

EZTU 9-12 + EZnieU 13

Bez łuku w t. 13-16 w Wn

tr = EZTU 9-12;                          red = EZnieU 9-12
..

Brak w KF dokończenia łuku l.r. w t. 14-16 to z pewnością skutek nieuwagi kopisty, który zapomniał wpisać łuk po przejściu do nowej linii tekstu (pominął również łuk w t. 18-19; por. też uwagę do t. 5-10). Błąd ten – pominięcie dokończenia łuku w nowej linii – powtórzono w Wn, w którym jednak ze względu na inny podział tekstu na systemy łuku nie ma już w t. 13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błędy KF , Błędy powtórzone Wn

t. 13-14

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

..

Jako górną nutę parzystych ósemek As miał początkowo c1, jak w poprzednich taktach. Chopin zmienił je następnie na a, na końcu t. 14 pozostawił jednak nieskreślone c1, co musi być uznane za przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Zmiany akompaniamentu , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 13-18

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

dim. - - do t. 18 w A

!!!   miniat: t. 17-18, tylko górna 5-linia, Corel.                 EZTU = dim. i kilka kreseczek w t. 13-14 i 17-18

dim. - - do t. 18 w KF

EZTU + EZnieU t.18

dim. - - do t. 17 w Wf (→Wa) i KGS

EZTU t. 13-17

dim. - - do t. 17 w Wn

EZnieU t. 13 i 17
..

Wskazówka dim. - - wpisana jest w A (→KF→Wn) nad górną pięciolinią. Ponieważ w tym kontekście dotyczy ona z pewnością także l.r., umieszczamy ją w zwykłym miejscu, pomiędzy pięcioliniami. Zasięg określenia odtwarzamy w tekście głównym na podstawie dosłownego odczytania A. Dalszy zasięg diminuenda w KF ma charakter niedokładności w odtworzeniu A, choć notacja A nie wyklucza, że taka właśnie była intencja Chopina. W wydaniach kreseczki wyznaczające zasięg wskazówki kończą się w t. 17, co jest niedokładnością wynikłą zapewne z innego podziału tekstu na systemy – zarówno w rękopisach, jak i wydaniach określenie doprowadzono do ostatniego taktu systemu, którym jest t. 18 w A i KF, a 17 w wydaniach.
Niewielkie przesunięcie momentu rozpoczęcia wskazówki w Wn to dowolność sztycharza.
W Wa podzielono słowo diminuendo na sylaby, co było zabiegiem często stosowanym w tym wydaniu. Skreślenia widoczne w A pokazują, że w tym wypadku Chopin z jakiegoś powodu uznał taki zapis za niewłaściwy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności KF

t. 15

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed pierwszym c.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 15-16

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

 w A (→KF), interpretacja kontekstowa

 w Wf (→Wa)

EZnieU1 widły + nuta EZTU

Akcent długi w Wn

EZnieU2 widły + nuta EZTU

w KGS

KGS widły + nuta EZTU
..

Interpretacja widełek  nastręcza trudności ze względu na charakterystyczne dla Chopina umieszczenie całej nuty f1 między 3. a  4. ósemką t. 16. W rezultacie względem ósemek l.r. znak  wypełnia 1. połowę taktu, ale równocześnie sięga tylko nieco poza f1, jeśli odnieść je do partii pr.r. Ponieważ zapis A jednoznacznie wskazuje pr.r. jako adresata omawianego znaku, w tekście głównym umieszczamy go pomiędzy ósemką e1 a całą nutą f1. Sztycharz Wf (→Wa) powiązał znak z partią l.r., a ponadto dowolnie go przedłużył (być może zmylony zetknięciem dolnego ramienia widełek z sięgającym końca taktu łukiem l.r.). Trudno natomiast wskazać powód zastąpienia wyraźnego znaku  przez akcent w Wn, trzeba jednak przyznać, że efekt brzmieniowy związany z tą wersją jest znacznie bliższy zamierzonemu przez Chopina, niż zniekształcone  Wf.
Wersja KGS to zapewne niedokładnie odtworzony znak Wf, jednak wcześniejsze rozpoczęcie i brak wyraźnego powiązania z l.r. zbliżyło jego sens do zamierzonego przez Chopina.

Tego rodzaju krótkie  lub nawet odwrócone akcenty długie, podkreślające drugą nutę kroku wznoszącej sekundy, najczęściej małej, spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Preludium G nr 3, t. 17-18, a także w Koncercie e op. 11, cz. II, t. 29 czy w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84 (w tym ostatnim przykładzie znak interpretowano w podobnie błędny sposób jak w Preludium).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A