Rytm
t. 14
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Pauza na górnej pięciolinii to najprawdopodobniej pomyłka – w tym takcie obie partie zapisane są jeszcze na dolnej pięciolinii. Tak też to zinterpretowano w Wa i Wn3, usuwając tę pauzę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||
t. 60
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Na 2. ósemce taktu Wn ma błędnie rytm – brak jednej belki wiązania. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błędy rytmiczne |
|||||
t. 61
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Można mieć wątpliwości, czy występująca w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) niemal niezauważalna odmiana rytmiczna (w stosunku do analogicznych t. 60, 288 i 289) była zamierzona przez Chopina. Podobnego typu niedokładności notacji zdarzały się w utworach Chopina, por. np. t. 377. Niewykluczone więc, że to ujednolicona, zgodna z analogicznymi taktami wersja Wn3 odpowiada intencji kompozytora. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytm punktowany lub równy |
|||||
t. 66-67
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W tekście głównym proponujemy przedłużenie ósemki e1 w t. 66 do następnego taktu, jak to Chopin oznaczył – prawdopodobnie w ostatniej fazie korekt – w analogicznych t. 294-295. Biorąc pod uwagę, że ten tak nieznaczny detal akompaniamentu pojawia się w sumie dwa razy w odstępie kilku minut, uważamy niedopatrzenie za bardziej prawdopodobną przyczynę rozbieżności w zapisie analogicznych taktów niż intencja zróżnicowania tych miejsc. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Pominięcie korekty analogicznego miejsca |
|||||
t. 67
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W tekście głównym skracamy ćwierćnutę a do ósemki, zgodnie z zapisem tego miejsca w analogicznym t. 295. Powrót tego fragmentu głównego tematu wydaje się bowiem zanotowany staranniej – por. poprzednią uwagę. Dłuższe zatrzymanie tej nuty nie wpływa wszakże ujemnie na brzmienie – podstawę basową na 2. ósemce taktu zapewniają wiolonczele, a za rozwiązanie septymy a można uważać gis w partii altówek. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |