Zagadnienia : Akcenty długie
t. 292-294
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Zarówno długość większości akcentów, jak i ich umiejscowienie nie nad nutą, lecz nieco po nucie (por. typowy krótki akcent, np. w t. 284), wskazują na użycie przez Chopina akcentów długich. W Wa i Wn3 znaki, mimo że zachowano ich niesymetryczne położenie, trudno jednak uznać za długie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||
t. 328-331
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Cztery znaki w tych taktach interpretujemy w tekście głównym jako akcenty długie. Uwidaczniamy tym samym różnicę oznaczeń w stosunku do analogicznych t. 100-103, w których podobne znaki są wyraźnie dłuższe i poprzedzielane powtarzaną wskazówką . Jest wszakże bardzo prawdopodobne, że różnice długości znaków nie były w [A] ani tak regularne, ani znaczące, gdyż Chopinowskie widełki , o ile nie są poprzedzone znakiem , z reguły oznaczają także akcent. Zdaniem redakcji, wykonanie obu fragmentów najprawdopodobniej miało być w zamyśle Chopina jednakowe. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||||
t. 347
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Nie jest jasne, jaki znak Chopin miał na myśli na początku 2. połowy taktu. W Wf znak przypomina akcent (krótki lub długi), ale niewykluczone, że miało to być , choć z pewnością nie tak długie, jak w Wn3. Naturalne wykonanie zawiera w sobie zarówno akcent, jak i diminuendo, co w jednym znaku najlepiej przekazuje akcent długi lub niewiele się od niego różniące, krótkie widełki diminuendo. Podobny problem pojawia się także w t. 390-391. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 369
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Akcenty występujące w trzech podobnych taktach – t. 361, 363 i 371 – nakazują uważać brak odpowiednich znaków w omawianym takcie za niedopatrzenie Chopina. Przy tym obecność długich akcentów w t. 368 i 371 sugeruje, że Chopin w całym tym czterotakcie mógł dla pr.r. przewidywać akcenty długie (inaczej niż w t. 360-363). kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||||
t. 390-391
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W Wf znaczenie krótkich widełek diminuendo na początku 2. połowy taktu nie jest jasne. Znaki mają rozmiar zbliżony do akcentów długich, ale umieszczone są centralnie pod 3. triolą szesnastek. Za najprawdopodobniejsze odczytania uważamy zatem akcenty długie lub ; to ostatnie przyjęto zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i Wa. Rozciągnięcie każdego znaku na pół taktu to dowolna adiustacja Wn3. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn |