Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 20
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Długa, lokalnie najwyższa nuta to typowe miejsce dla najczęściej używanego przez Chopina znaku – akcentu długiego. Dlatego, podejrzewając niedokładne odtworzenie zapisu przez sztycharza Wf, w tekście głównym proponujemy akcent długi. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 24
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 26
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
||||||
t. 30
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak akcentu jest zapewne przeoczeniem sztycharza Wn. W tekście głównym proponujemy akcent długi, gdyż skrócenie znaku w Wf jest najprawdopodobniej związane z jego nietypowym umiejscowieniem pomiędzy dwoma górnymi składnikami akordu. Pisownia tego typu, stosowana niekiedy przez Chopina, np. w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 36, na ogół nie daje się dokładnie odtworzyć w druku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn |
||||||
t. 35-36
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wf trzy kolejne akcenty pod punktowanymi ósemkami, mimo że wyglądają na krótkie, mają jednak nieco różną długość, powiązaną z długością wiązania nad nimi. Może to oznaczać, że sztycharz uważał je za diminuenda (), co z kolei wskazuje na użycie przez Chopina akcentów długich. Por. podobne motywy w I części Koncertu, t. 4-6. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »