Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 20

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.              krótki zamiast długiego

Akcent długi proponowany przez redakcję

Autografy Etiud op. 10, wydanych tym samym trybem co Koncert, dostarczają bezcennych danych zarówno o tym, jak Chopin notował swoje utwory w tym okresie, jak i o tym, jak pisownię Chopina rozumieli sztycharze. Nasze propozycje dotyczące użycia akcentów długich opieramy m.in. na analizie tego materiału. Przykłady odtworzenia akcentów długich jako krótkich: Etiuda es op. 10 nr 6, t. 6-7Etiuda c op. 10 nr 12, t. 69.
Długa, lokalnie najwyższa nuta to typowe miejsce dla akcentu długiego, toteż – uwzględniając możliwość niedokładnego odtworzenia znaku przez sztycharza Wf – w tekście głównym proponujemy akcent długi.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.