Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 51

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez łuków w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               Tu pusta klisza 

Łuki po 3 nuty w Wa

EZnieU

Łuki po 4 nuty w Wn3

TGTU

..

Brak łuków musi być w tym kontekście uznany za niedokładność, toteż w tekście głównym uzupełniamy je na wzór poprzedniego taktu i analogicznego t. 100. Uzupełnienia takie wprowadzono już w Wn3. Natomiast łuki dodane w Wa, nieuzasadnione strukturą akompaniamentu, są z pewnością nieautentyczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 53

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

 w Wf

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu.                     EZnieU

 w Wn

EZnieU1

w Wa

EZTU

..

Różnice zapisu ćwierćnuty fis1 na początku 2. połowy taktu to przypuszczalnie wynik pomyłki sztycharza Wf i adiustacji pozostałych wydawców. Punktowana ćwierćnuta wersji Wf i Wn – bez względu na sposób zapisu – powoduje chwilowe rozszczepienie najniż­szego z trzech górnych głosów, do tego momentu prowadzonych konsekwentnie od początku tej frazy w t. 52. Z tego względu za najprawdopodobniej poprawną uważamy występującą w Wa ćwierćnutę, przy której naturalny postęp trzech górnych głosów, odpowiadających partiom I i II skrzypiec oraz altówek, pozostaje zachowany.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 53

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Rytm Wf, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu.              tu EZnieU (ósemka i łuczek górnego głosu + 2 nuty, 4 beleczki i 2 kropki na 4. mierze + łuk l.r.)

Wf (prawdopodobna interpretacja→Wn,Wa)

 EZTU

Możliwa interpretacja Wf

EZnieU2 = dodatkowe kropki, szesnastka i łuk w górnym głosie + to, co przedtem w dolnych

Zestawienie Wffort i Wfork

EZnieU3

..

Odtworzona dosłownie notacja Wf musi być uznana za niedokładną, jeśli wartości rytmiczne w 2. połowie taktu są prawidłowe (pomijamy nieistotną w tym miej­scu kwestię ćwierćnuty fis1 na 3. mierze taktu, która omówiona jest osobno). Z tego względu w tek­ś­cie głównym przesuwamy ósemkę h1 przed końcową szesnastkę wyciągu fortepianowego; w ten sam spo­sób pisownię tę zmieniono zarówno w Wn, jak i Wa. Z drugiej strony, można sobie wyobrazić sytuację, w której właśnie rozplanowanie tekstu odzwierciedla zamierzoną relację partii solowej i akompaniamentu – równoczesne wykonanie ostatniej nuty taktu we wszy­stkich partiach – a błędny jest rytm górnego głosu. Prowadzi to do wersji podanej jako alterna­tywna interpretacja pisowni Wf.
W zestawieniu partii solowej z partią orkiestry Wfork, a więc przy wykonywaniu Koncertu z orkiestrą, wspomniana relacja równoczesności również zachodzi, gdyż w głosach instrumentów smyczkowych – skrzypiec i wiolonczel – kończąca takt nuta jest ósemką: . Prowadzi to do ostatniej z podanych wersji, w której prawidłowe elementy notacji Wf to wartość ósemki w partii solowej i podpisanie nut, a błędny jest rytm punktowany dwóch dolnych głosów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 57

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

1 w Wf

!!!   miniat: ten akord z palcowaniem.         Tu 1 jak TGTU, ale bez klamerki i trochę bliżej nut (jak EZnieU)

Bez palcowania w Wn

1-2-4-5 w Wa

EZnieU

1[ proponowane przez redakcję

..

Dodany prawdopodobnie w ostatniej fazie korekt Wf 1. palec koło nuty dis1 oznacza wykonanie tym palcem równocześnie tercji dis1-fis1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn

t. 57

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez znaku w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.                  Tu pusta klisza 

Arpeggio w Wa

Na lewo od palcowania = EZnieU1

..

Tak jak w analogicznym t. 16, arpeggio w Wa jest zapewne dowolnym dodatkiem adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa