mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 295

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk od 1. nuty w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 9 szesnastek, tylko dolna 5-linia, bez pedału, wideł i palcowania.                 Tu łuk nad 1. miarą (4 szesnastki)

Łuk od 2. nuty w Wn1 (→Wn2)

3 szesnastki , od drugiej

Dłuższy łuk w Wn3

jak TGTU, ale od 2. nuty

Dłuższy łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Łuk Wf (→Wa) uważamy za niedokładny (skrócony), najprawdopodobniej ze względu na zapis najwyższych szesnastek na górnej pięciolinii, co utrudniało poprowadzenie dłuższego łuku. W tekście głównym proponujemy dłuższy łuk, wzorowany na autentycznym łuku w t. 296 i 312.
Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn, będące adiustacją lub zwykłą niedokładnością, może jednak odpowiadać pisowni [A], gdyż w podobnych kontekstach łuki w autografach Chopina bywają bardzo trudne do interpretacji. Dlatego łuk Wn3, choć formalnie nieautentyczny, można uważać za dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 304

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. i 3 miara, tylko górna 5-linia.          EZnieU

Łuk w Wn3

całotaktowy

Łuki proponowane przez redakcję

EZTU
..

Zdaniem redakcji, podział łuku odtworzony w źródłach jest niedokładny, o co nietrudno w takiej konfiguracji. Ewentualne przerwanie legata wymagałoby skrócenia fis3, zapisanego przecież jako ósemka, a zaakcentowanie początku łuku (h2) kłóciłoby się z akcentem długim na następnej nucie, gis2. Dlatego w tekście głównym proponujemy modyfikację tych łuków, eliminującą powyższe wady i potwierdzoną łukiem w analogicznym t. 288. Łuk Wn3 jest z pewnością dowolny, choć możliwy do uzasadnienia jako wzorowany na autentycznym łuku w poprzednim takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 307-310

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W każdym z tych taktów Wf ma  przed 1. szesnastką l.r., jednak w dalszej części pasażu odpowiednie nuty w innych oktawach są pozbawione znaków. Te oczywiste niedokładności, powtórzone zapewne za [A], poprawiono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 316-317

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego a2 na ais2 w t. 316 ani  podwyższającego cis3 na cisis3 w t. 317. Te oczywiste niedokładności – powtórzone zapewne za [A] – poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa. Drugi z tych znaków dopisany został także w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 319

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akcent na a2 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                akcent pod a2 ( ost. 16-ka 2. miary) zamiast w lewej nad septymą 

Akcent w l.r. w Wn3

TGTU
..

Zdaniem redakcji, umiejscowienie akcentu pod szesnastką a2 nie tłumaczy się od strony muzycznej i jest przypuszczalnie pomyłką sztycharza Wf, który postawił znak o szesnastkę za wcześnie. W tekście głównym przesuwamy akcent nad ćwierćnutę l.r., która sądząc z dwóch następnych, podobnych taktów, powinna być zaakcentowana. Taką interpretację tego znaku przyjęto również w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn