mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy wynikające z poprawek

t. 441

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego c2 na cis2. Widoczne ślady poprawek w druku ujawniają, że początkowo było tam ais1, które zostało w korekcie przeniesione na właściwą wysokość, jednak bez . Oczywiste przeoczenie – sztycharza lub Chopina przy oznaczaniu poprawki – zadiustowano zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 537

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

h powtórzone w Wf

!!!   miniat: jw.                     Tu pusta klisza 

h przetrzymane w Wn1 (→Wn2) i Wa

łuk przetrzymujący h

h przetrzymane i przedłużone w Wn3

TGTU = łuk + kropka
..

Wersja Wf jest niemal na pewno błędna – por. wszystkie pozostałe analogiczne figury. Zarówno w Wn, jak i Wa uzupełniono łuk przetrzymujący h, ale tylko w Wn3 dodano kropkę przedłużającą tę nutę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 555

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

eis2 w Wf

!!!   miniat: ostatnia grupa 555 + 1. szesnastka 556, tylko górna 5-linia.                 EZnieU

e2 w Wn, Wa i WfJ

TGTU
..

Krzyżyk przed ostatnią szesnastką w Wf jest niemal na pewno błędem – dowodzi tego porównanie z analogicznymi t. 196, 200 i 551, wsparte skreśleniem niepotrzebnego znaku w WfJ. Niezręczny postęp eis2-dis2, omijający akordowe e2, zwrócił uwagę adiustatorów zarówno Wn, jak i Wa. Ślady poprawek widoczne w Wf świadczą o korygowaniu omawianej nuty z dis2 na eis2, co pozwala w pewnym stopniu zrozumieć mechanizm błędu – celem korekty było niewątpliwie e2, jednak wraz z główką nutową sztycharz pomyłkowo przeniósł także  (por. Sonatę b op. 35, cz. III, t. 20)​​​​​​.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ

t. 607

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Kwinta w Wf, odczyt dosłowny

!!!   miniat: początkowy fragment tego taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu.               EZnieU (nutka i sempre stretto )

Sama półnuta w Wn

sempre stretto EZTU

Przednutka i półnuta w Wa

EZTU

Przednutka krótka – alternatywna propozycja redakcji
..

Niejasna i najprawdopodobniej błędna notacja Wf miała przypuszczalnie wyglądać tak, jak dwa takty później – półnuta d2 poprzedzona przednutką a2. Tę narzucającą się interpretację przyjmujemy do tekstu głównego; zastosowano ją już w Wa. Natomiast wersja Wn może być wersją pierwotną, uzupełnioną przez Chopina w ostatniej korekcie Wf. Jako dopuszczalny wariant podajemy przednutkę krótką – patrz t. 609.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf

t. 667-670

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf wewnętrzne, dublujące tryl nuty tremolanda nie mają kropek przedłużających. Niedokładność tę poprawiono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne