|
Kwinta w Wf, odczyt dosłowny !!! miniat: początkowy fragment tego taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu. EZnieU (nutka i sempre stretto ) |
|
|
Sama półnuta w Wn sempre stretto EZTU |
|
|
Przednutka i półnuta w Wa EZTU |
|
|
Przednutka krótka – alternatywna propozycja redakcji |
Odczytana dosłownie, notacja Wf oznacza półnutę d2 uderzoną równocześnie z ćwierćnutą a2 należącą do partii orkiestry. Ponieważ najwyższą nutą realizowanego przez smyczki akompaniamentu orkiestry jest d2, można być pewnym, że zapis ten jest co najmniej niedokładny. Problematycznej ćwierćnuty nie ma w Wn, jednak brak jakichkolwiek śladów dokonywania zmian sugeruje, że to nie w Wn ją usunięto, lecz w Wf dodano w ostatniej korekcie. Należy więc odgadnąć, co mogło być celem tej korekty. Bardzo prawdopodobnej podpowiedzi dostarcza t. 609 – miała to zapewne być przednutka w formie drobnej ćwierćnuty. Niestarannie zrealizowana korekta tłumaczy niejasną notację Wf. Podobną sytuację, w której Chopin używa w jednym utworze wersji motywu najpierw bez appoggiatury, a następnie z appoggiaturą, spotykamy np. w Nokturnie g op. 37 nr 1, t. 19-20 i 35-36.
W tekście głównym podajemy zatem opisaną, najprawdopodobniej zamierzoną wersję, trafnie odgadniętą w Wa. Jako dopuszczalny wariant podajemy przednutkę krótką – patrz t. 609.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy wynikające z poprawek, Autentyczne korekty Wf
notacja: Ozdobniki
