WfJ
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 555

eis2 w Wf

!!!   miniat: ostatnia grupa 555 + 1. szesnastka 556, tylko górna 5-linia.                 EZnieU

e2 w Wn, Wa i WfJ

TGTU

Krzyżyk przed ostatnią szesnastką w Wf jest niemal na pewno błędem – dowodzi tego porównanie z analogicznymi t. 196, 200 i 551, wsparte skreśleniem niepotrzebnego znaku w WfJ. Niezręczny postęp eis2-dis2, omijający akordowe e2, zwrócił uwagę adiustatorów zarówno Wn, jak i Wa. Ślady poprawek widoczne w Wf świadczą o korygowaniu omawianej nuty z dis2 na eis2, co pozwala w pewnym stopniu zrozumieć mechanizm błędu – celem korekty było niewątpliwie e2, jednak wraz z główką nutową sztycharz pomyłkowo przeniósł także  (por. Sonatę b op. 35, cz. III, t. 20)​​​​​​.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy wynikające z poprawek, Adiustacje Wn, Dopiski WfJ

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.