mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 434

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: 6 szesnastek, tylko górna 5-linia.              TGTU

Palcowanie wpisane do WfH

od 1. szesnastki 434:  (21 5_41 5)

Palcowanie oparte na WfD i WfH, proponowane przez redakcję

Palcowanie wpisane do WfFo

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

t. 434: 21 5241 5;          t. 435: 5241 5 (układ jak w t. 411)
..

Zgodne palcowanie WfH i Wa odpowiada zapewne Chopinowskiemu, co potwierdza wpis w WfD. Patrz też uwaga do t. 410. Na tym tle wyróżnia się odmienne palcowanie WfFo, pisane zresztą raczej przez uczennicę niż Chopina. Nie wyklucza to jego ewentualnej autentyczności, ale w tekście głównym bierzemy pod uwagę pozostałe wpisy – WfD i te trzy cyfry WfH, które mogły wyjść spod ręki Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Różnice palcowania , Dopiski WfH , Dopiski WfFo

t. 435-436

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis1 w akordzie w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ostatnia szesnastka 435 + 1. akord 436, tylko górna 5-linia.             TGTU = fis1 w akordzie

Bez fis1 w akordzie w Wn3

bez fis1, krótsza laska i niżej chorągiewka + łuk przetrzymujący fis (dołem)
..

Celem wprowadzonego w Wn3 przetrzymania fis na przejściu taktów mogło być uniknięcie powtórzenia tej nuty, co upodabnia to miejsce do analogicznych t. 411-412. Trudno natomiast zrozumieć, czym kierował się adiustator tego wydania, usuwając górne fis1 z akordu na początku t. 436.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 435

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk do dis1 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2), odczyt dosłowny

!!!   miniat: nic.               EZnieU

Łuk do fis w Wn3

EZTU
..

Moment zakończenia łuku nie jest w większości wydań jasny – łuk nie sięga poza dis1, ale umieszczona na dolnej pięciolinii ostatnia szesnastka fis znajduje się praktycznie pod tą nutą, tak iż można sądzić, że również jest objęta łukiem. Interpretację tę zapisano w sposób niebudzący wątpliwości w Wn3. W praktyce obie pisownie oznaczają zresztą to samo wykonanie, gdyż dis1 jako ósemka nie może być oddzielone od następnej szesnastki. W tej sytuacji naturalniejsze wydaje się doprowadzenie łuku do końca pasażu i tę wersję przyjmujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 436

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Ślady zmian widoczne w Wf dowodzą, że Chopin zmienił notację enharmoniczną akordu – c1 (z ostrzegawczym ) zastąpiło pierwotne his1. Za tą zmianą poszły przypuszczalnie następne – usunięto kasowniki ostrzegawcze przed szesnastką c1 w t. 436 i c2 w t. 437. Wszystkie te znaki są po t. 434-435 w zasadzie niepotrzebne, świadczą jednak, że panująca przynajmniej od t. 324 tonacja H-dur wywołała u kompozytora potrzebę wyraźnego zasygnalizowania rozpoczynającego się w omawianych taktach powrotu do e-moll.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Korekty enharmonii , Ostatni znak przykluczowy

t. 436-437

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuki Wf (odczyt dosłowny→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ostatnia grupa szesnastek 436 + ósemka 437, tylko dolna 5-linia.                     prawa część do A + drugi łuk od A (EZnieU, prawa część w przybliżeniu, ale jej koniec powinien być właśnie tam; drugi łuk jak widać)

Prawdopodobna interpretacja łuków Wf

prawy koniec jak war.11 + drugi łuk EZnieU1

Łuki Wf (interpretacja kontekstowa) i Wn3

EZTU 
..

Moment podziału łuków jest w Wf niejasny – łuki w zasadzie zazębiają się nad A, ale kształt łuków sugeruje raczej interpretację określoną przez nas jako prawdopodobna. Z kolei łuki w analogicznych miejscach wskazują na podział łuku przed przedostatnią szesnastką.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn