Wykonanie akompaniujących figur ósemkowych legato nie ulega najmniejszej wątpliwości – są to typowe figury, w których po nucie basowej rozwijana jest wahadłowa figuracja, tworząca wypełnienie harmoniczne. Mimo że umiejscowienie nie wskazuje na to wyraźnie, określenie legato w t. 222 odnosi się najprawdopodobniej właśnie do l.r. i obowiązuje w całym, z górą 50-taktowym fragmencie (t. 222-274). Ponieważ przeważająca liczba taktów jest opatrzona łukami, braki muszą być uznane za niedopatrzenie, mające przypuszczalnie źródło we fragmentarycznym łukowaniu [A]. W olbrzymiej większości przypadków łatwo też wskazać analogiczne takty – w ekspozycji lub repryzie – opatrzone autentycznymi łukami, które bierzemy za wzór przy uzupełnieniach.
W omawianych taktach brak łuków może być następstwem układu graficznego zastosowanego przez Chopina, w którym najwyższe nuty l.r. zapisane są na górnej pięciolinii. Jeśli np. łuki w [A] były wpisane pomiędzy partie obu rąk, to odtworzenie tego w druku nie było możliwe. W tekście głównym uzupełniamy łuki na podstawie porównania z analogicznymi taktami repryzy (t. 574-576). Uzupełnienie takie wprowadzono już w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Łuki