mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 257-280

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

kategoria redakcyjna:

t. 258

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                   TGTU

Akcent długi – alternatywna propozycja redakcji

EZnieU
..

Kilka kolejnych znaków  w t. 258, 259, 261 i 263 oznacza, że widełki te mają najprawdopodobniej podwójne znaczenie – akcentu długiego i diminuendo. W przypadku t. 258-259 najlepszą zgodność z frazowaniem daje jednak, zdaniem redakcji, rozdzielenie obu funkcji – znak w t. 258 ma charakter akcentu długiego, a następny – zwykłego diminuenda. Niewykluczone zresztą, że Chopin rzeczywiście napisał w t. 258 akcent długi () – jeśli wypełniająca cały takt oktawa napisana była zgodnie z jego zwyczajem na środku taktu, to po przesunięciu jej w druku na początek taktu znak akcentu długiego, traktowany przez sztycharza jako widełki , uległ proporcjonalnemu wydłużeniu. Biorąc to pod uwagę proponujemy alternatywną pisownię z akcentem długim.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Akcenty długie

t. 259-261

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: jw.                  Łuk do 1. ósemki 261 (wg miniatury), bardziej płaski niż TGTU

Łuk Wn3

od 2. ósemki 259 do pierwszej 261, z prawej strony wypośrodkować, żeby się nie krzyżował z następnym łukiem TGTU, ale i nie wisiał za wysoko, gdy następny łuk się zacznie od 2. ósemki (nie musi obejmować!)

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Doprowadzenie łuku do początku t. 261 jest zapewne niedokładnością, którą łatwo sobie wyobrazić, znając spotykany w wielu autografach Chopinowski rozmach przy pisaniu łuków. Nie widać bowiem powodu, by frazowanie miało zacierać naturalny podział, wyznaczony członami progresji oraz podkreślony dodatkowymi łukami basu w t. 261-264 i znakami . Przesunięcie początku łuku na 2. ósemkę t. 259 to dowolna adiustacja Wn3, wzorowana na niedokładnie odtworzonym w Wn1 (→Wn2) łuku w t. 263.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 259-261

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: t. 259, wziąć z miniatury o łukach.             Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

259 : od 2. ósemki 45435;         260 : od 2. ósemki 543
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 261-262

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

2 łuki w Wf

!!!   miniat: t. 262 bez ostatniej ósemki, tylko górna 5-linia.         Tu (t. 262) dokończenie łuku z 261 górą EZnieU

3 łuki w Wn

EZnieU1

2 łuki w Wa

EZnieU2

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU
..

Wersja Wf wydaje się być wynikiem jakiegoś nieporozumienia w odczytaniu [A], w którym ewentualne poprawki (łączenie łuków?) mogły utrudnić zorientowanie się w zamyśle Chopina. Wersje Wn i Wa to niewątpliwie dowolne adiustacje tego prawdopodobnie niedokładnego zapisu. Pisownia proponowana w tekście głównym, wzorowana na poprzednim członie progresji, jest praktycznie równoważna notacji Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn