A
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
porównaj
  t. 11

Dwugłosowa notacja dwudźwięków i akordów bywa w rękopisach Chopina niejasna, jeśli chodzi o przydział nut do poszczególnych głosów. Wynika to z jego zwyczaju pisania nut z laseczkami zawsze z prawej strony główek, zdarza się bowiem – tak jak w tej sytuacji – że wszystkie nuty dwudźwięku lub akordu leżą na jednej, "podwójnej" lasce skierowanej i w górę, i w dół. 

W tym wypadku notację A można by sensownie zinterpretować jako . Wydaje się jednak znacznie bardziej prawdopodobne, że Chopin już po napisaniu jednogłosowo seksty a1-f2 zmienił koncepcję tego szczegółu, wprowadzając m.in. (por. uwagę do l.r.) b1 jako dolną nutę i zapis dwugłosowy. Pozostawienie odcinka laski pomiędzy nutami mogło wynikać z niechęci do niepotrzebnego kreślenia lub skrobania rękopisu. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w t. 13.

Por. też Impromptu As op. 29, t. 74.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.