op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 27 nr 2, Nokturn Des-dur
Dwugłosowa notacja dwudźwięków i akordów bywa w rękopisach Chopina niejasna, jeśli chodzi o przydział nut do poszczególnych głosów. Wynika to z jego zwyczaju pisania nut z laseczkami zawsze z prawej strony główek, zdarza się bowiem – tak jak w tej sytuacji – że wszystkie nuty dwudźwięku lub akordu leżą na jednej, "podwójnej" lasce skierowanej i w górę, i w dół.
W tym wypadku notację A można by sensownie zinterpretować jako 
. Wydaje się jednak znacznie bardziej prawdopodobne, że Chopin już po napisaniu jednogłosowo seksty a1-f2 zmienił koncepcję tego szczegółu, wprowadzając m.in. (por. uwagę do l.r.) b1 jako dolną nutę i zapis dwugłosowy. Pozostawienie odcinka laski pomiędzy nutami mogło wynikać z niechęci do niepotrzebnego kreślenia lub skrobania rękopisu. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w t. 13.
Por. też Impromptu As op. 29, t. 74.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Poprawki A
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji