Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
porównaj
  t. 13

Począwszy od seksty des2-b2, cztery kolejne dwudźwięki zapisane są w A w sposób opisany w uwadze do t. 11. Także w omawianym miejscu pisownia ta niemal na pewno nie odpowiada ostatecznemu zamysłowi Chopina, o czym świadczy zaniechanie jej w następnych dwudźwiękach. 

Powodem zmiany pierwotnej, jednogłosowej notacji na dwugłosową była prawdopodobnie pryma zwiększona as2-a2. Chopin przekonał się na przykładzie wcześniej wydanych utworów, Ballady g op. 23 i Wariacji B op. 12, że stosowany przez niego zapis jednogłosowy łatwo prowadzi do niejasności i błędów (w Balladzie w t. 171 nutę b2 w 4. ćwierćnucie kwintoli wydrukowano w Wf w taki sposób, że w opartym na nim Wn przydzielono ją do 5. ćwierćnuty; podobne nieporozumienie miało prawdopodobnie miejsce w Wariacjach w t. 110).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Poprawki A

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.