Wf - Wydanie francuskie

Wydanie francuskie

Ignace Pleyel et Cie, Paryż, numer wydawniczy I.P.16.:
Wf1 – Pierwsze wydanie francuskie, III 1834.
Maurice Schlesinger, Paryż, numer wydawniczy M.S.1703, od VI 1834:
Wf2 = Wf1 ze zmienioną okładką i numerem wydawniczym.
G. Brandus & S. Dufour lub Brandus & Cie, Paryż, od 1860:
Wf3 = Wf2 ze zmienioną okładką.

Egzemplarz lekcyjny Wf2 z nanie­sie­niami mogącymi pochodzić od Chopina:
WfJ – Egzemplarz Ludwiki Jędrzejewicz.

Więcej »

Wn - Wydanie niemieckie

Wydanie niemieckie

Breitkopf & Härtel, Lipsk, numer wydawniczy 5525:
Wn1 – Pierwsze wydanie niemieckie, III-IV 1834,
Wn2 – Poprawiony nakład Wn1, ok. 1868-1871.

Więcej »

Wa - Wydanie angielskie

Wydanie angielskie

Wessel & Co, Londyn, numer wydawniczy (W & Co. No. 1094):
Wa1 – Pierwsze wydanie angielskie, VIII 1834,
Wa2 – Poprawiony nakład Wa1, 1841.
Ashdown & Parry, ten sam numer wydawczny:
Wa3 – Zmieniony nakład Wa2, ok. 1862.

Więcej »

Filiacja źródeł

                   

Zasady tworzenia tekstu głównego
Ronda Es-dur op. 16

Jako źródło podstawowe wybieramy Wf, dla którego podkładem był Chopinowski autograf [A] (obecnie zaginiony). W tekście głównym uwzględniamy ponadto ołówkowe naniesienia w WfJ.
Staramy się zachować charakterystyczne dla Chopina rozróżnienie między długimi i krótkimi akcentami. Brak autografu i widoczne niedokładności pierwszych wydań sprawiają, że precyzyjne odtworzenie intencji kompozytora nie zawsze jest możliwe (dotyczy to także przydzielenia akcentów do prawej lub lewej ręki).