Wf - Wydanie francuskie
Ignace Pleyel et Cie, Paryż, numer wydawniczy I.P.16.:
Wf1 – Pierwsze wydanie francuskie, III 1834.
Maurice Schlesinger, Paryż, numer wydawniczy M.S.1703, od VI 1834:
Wf2 = Wf1 ze zmienioną okładką i numerem wydawniczym.
G. Brandus & S. Dufour lub Brandus & Cie, Paryż, od 1860:
Wf3 = Wf2 ze zmienioną okładką.
Egzemplarz lekcyjny Wf2 z naniesieniami mogącymi pochodzić od Chopina:
WfJ – Egzemplarz Ludwiki Jędrzejewicz.
Wn - Wydanie niemieckie
Filiacja źródeł
Zasady tworzenia tekstu głównego
Ronda Es-dur op. 16
Jako źródło podstawowe wybieramy Wf, dla którego podkładem był Chopinowski autograf [A] (obecnie zaginiony). W tekście głównym uwzględniamy ponadto ołówkowe naniesienia w WfJ.
Staramy się zachować charakterystyczne dla Chopina rozróżnienie między długimi i krótkimi akcentami. Brak autografu i widoczne niedokładności pierwszych wydań sprawiają, że precyzyjne odtworzenie intencji kompozytora nie zawsze jest możliwe (dotyczy to także przydzielenia akcentów do prawej lub lewej ręki).