Wf - Wydanie francuskie
Wn - Wydanie niemieckie
Filiacja źródeł
Powyższy schemat ilustruje sytuację, w której bezpośrednim podkładem dla Wn1, Wf1 i Wa1 były jednakowe egzemplarze korektowe wydania francuskiego – [Wf0] – przy czym na dwa z nich Chopin naniósł jeszcze ostatnie poprawki. Inna możliwość to sukcesywne wprowadzanie tych poprawek do kolejnych egzemplarzy korektowych Wf, tak iż każde z wydań miało za podkład egzemplarz uwzględniający coraz obszerniejszy zakres korekty – patrz schemat w Andante spianato.
Zasady tworzenia tekstu głównego
Poloneza Es-dur op. 22
Za podstawę przyjmujemy Wf jako jedyne źródło autentyczne. Uwzględniamy Chopinowskie naniesienia w WfD.
Precyzyjne rozróżnienie między krótkimi a długimi akcentami, charakterystycznymi dla Chopina, oraz przydzielenie ich do prawej lub lewej ręki jest niemożliwe wobec braku autografu i widocznych niedokładności pierwszych wydań. Staramy się odtworzyć intencję kompozytora, biorąc pod uwagę jego zwyczaje w tym zakresie, udokumentowane źródłowo w innych kompozycjach.
Mimo widocznego starania o jak najdokładniejszy zapis, w wielu miejscach kontekst sugeruje możliwość pominięcia różnych pojedynczych elementów notacji, jak łuki, akcenty, znaki staccato, oznaczenia pedału. Tam gdzie brak znaku najprawdopodobniej nie wskazuje na odmienne wykonanie, w tekście głównym proponujemy odpowiednie uzupełnienia na podstawie porównań z analogicznymi miejscami.