mUltimate Chopin

op. 22, Polonez

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 61

Utwór: op. 22, Polonez

..

W Wf (→Wn,Wa) nie ma  przywracającego d2 w 6. nucie biegnika. W Wa nie ma też  przywracającego e2 dwie nuty dalej. Błędy te w praktyce nie mają większego znaczenia, gdyż nie ulega wątpliwości, że chodzi tu o postęp chromatyczny. Patrz też t. 205.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 62

Utwór: op. 22, Polonez

c3 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: wycinek od f3 (3 ostatnie drobne) do ósemki b2, tylko górna 5-linia.                    TGTU

a2 w Wa

z kaso, zamiast c3
..

Wersja Wa to najprawdopodobniej przejęta z Wf wersja pierwotna (lub tylko błąd tercjowy), w samym Wf (→Wn) skorygowana w ostatniej fazie korekt. Tak samo w t. 206.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 74

Utwór: op. 22, Polonez

2 łuki w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: ostatnia miara, tylko górna 5-linia, Corel.                EZnieU = 2 łuki i początek trzeciego

1 łuk proponowany przez redakcję

EZTU = łuk i początek łuku
..

Zmiana schematu łukowania, co zakłóca naturalny, pianistyczny gest, jest w tego rodzaju wirtuozowskim pochodzie nie do pomyślenia. Z tego względu w tekście głównym korygujemy niewątpliwie błędne łuki źródeł. Podobnie w t. 218.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 76

Utwór: op. 22, Polonez

..

W Wf dwudźwięk dolnego głosu (es1-a1) ma wartość ćwierćnuty. Oczywisty błąd poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa. Tak samo w t. 220.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne

t. 95

Utwór: op. 22, Polonez

Szesnastka w Wf, możliwa interpretacja

Ósemka w Wn i Wa

jak EZTU, ale bez [3] x 2

Ósemka proponowana przez redakcję

EZTU z triolami
..

Wf ma na początku taktu szesnastkę w prawej, a ósemkę w lewej ręce. Jest to błąd, ale nie jest jasne, która wartość jest prawidłowa:

  • ósemka wymaga uznania następujących po niej 3 szesnastek za triolę. Rytm ten w naturalny sposób rozwija schemat użyty w poprzednich taktach – zachowany jest zarówno moment rozpoczęcia nowego motywu na 2. ósemce taktu, jak i jednorodny ruch triol szesnastkowych. Wersję tę, przyjętą w Wa i Wn, podajemy w tekście głównym (dodając oznaczenia triol) także ze względu na skojarzenie z rytmem polonezowym;
  • szesnastka jest w tym kontekście mniej oczywista, co jednak wcale jej nie dyskwalifikuje – tego typu urozmaicenie rytmiczne słyszanego przed chwilą wzorca jest jak najbardziej w stylu Chopinowskim. Za takim rozumieniem rytmu tego taktu przemawia rozplanowanie nut w Wf, świadczące o przekonaniu sztycharza, że ma do czynienia z czterema regularnymi szesnastkami.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne